Water, modder en stomme toeren

30 april 2019: Kulen Vakuf – Banja Luka 203 km

De ochtend begint met een onverwacht oponthoud. Een Australisch koppel misrekent zich bij het vertrek op de camping. Er zijn 2 verharde sporen op de helling naar de uitgang en die missen ze. Bijgevolg blijft hun camper steken in de modder, veroorzaakt door de zware regenval van gisteren. Er moet een tractor aan te pas komen om hen uit de precaire situatie te redden. Er zit niets anders op dan geduldig te wachten tot de weg vrijgemaakt is. Mijn vertrek wordt met een half uurtje uitgesteld.

De eindbestemming is Banja Luka. Vooraf maak ik een ommetje naar de watervallen Štrbački buk op de grens van Kroatië en Bosnië. Ze zijn een begrip voor rafters. Elk jaar in juli vindt er een groot 3-daags wedstrijdevenement plaats waarbij alle overnachtingsplaatsen in de wijde omgeving lang van te voren volgeboekt zijn. De weg ernaartoe is 8 km en onverhard. Om de waterval te zien, moet ik off-road.

De aardeweg is smal en bezaaid met stenen en plassen maar lijkt voldoende verhard om het risico aan te gaan. Het is een spannend traject. Soms is de weg erg krap en worden er rare maneuvers uitgevoerd om een tegenligger te ontwijken. Gelukkig rijden de meeste auto’s spontaan een stuk achteruit voor mijn bus. In eerste instantie kom ik veilig aan bij de parking aan de waterval… tot ik de P van parking slaafs volg. Bij het opdraaien van de parkeerplaats, besef ik de fout. Het is al te laat. De bus zakt direct weg in de modder en deze keer zit ik potvast.

Hulp vragen is de enige optie. Een stoere man, die een stalletje met honing en andere zelfgemaakte producten uitbaat, schiet direct in actie. Hij heeft ervaring met “vastrijders”. Hij kruipt zelfzeker achter het stuur van de bus en rijdt gewoon achteruit, alleen veel bruter dan ik ooit zou doen. Het werkt! We drinken samen een tas Bosnische koffie en uit dankbaarheid koop ik de duurste pot honing ooit. Voor de gelegenheid bepaal ik zelf de prijs. Gelukkig is de korte wandeling naar Štrbački buk de moeite waard. Het uitzicht is spectaculair.

Het oponthoud aan de camping en mijn trip naar Štrbački buk hebben beiden voor vertraging gezorgd. Het is opschieten om Banja Luka te halen voor het donker. De stad is gebouwd in een vallei tussen verschillende bergen van de Dinarische Alpen. Klimmen en dalen is de boodschap. Snelheidsrecords sneuvelen er op dit traject niet. Schaapjes tellen, hoort er ook bij.

Omstreeks 17.00 uur kom ik aan op Camp San (https://camp-san.business.site/). Djordje, de eigenaar ontvangt me hartelijk. Hij bouwde rond zijn woning aan de Vrbas rivier, een kleine camping. In de woning verhuurt hij enkele kamers voor passanten. Djordje nodigt me meteen uit op een typisch Bosnisch etentje in een plaatselijk restaurant: heel veel vlees en weinig groenten. Het smaakt lekker. Iets betalen is verboden en aandringen helpt niet. Morgen neemt hij me mee op sleeptouw naar het stadscentrum van Banja Luka.