Göreme

4 juni 2019: Göreme – Göreme 0 km

Om 6 uur word ik wakker. Door het raampje van de buscamper zijn vele kleurrijke luchtballonnen zichtbaar. Het is de moeite om op te staan voor dit indrukwekkende tafereel.

Vandaag maak ik kennis met Cappadocië, een landstreek in het centrum van Turkije met een oppervlakte van 2000 km². De regio is grotendeels beschermd als Unesco Werelderfgoed en dat is vanzelfsprekend. De omgeving is één langgerekt natuurwonder. Het maanlandschap ontstond duizenden jaren geleden na diverse vulkaanuitbarstingen. De eerste christenen holden de rotsen uit en maakten ondergrondse steden om zich te verbergen voor vervolgingen. Het gebied heeft grillige puntige rotsen, ondergrondse steden, grotkerken en mooie valleien. Göreme ligt er middenin en is de ideale plek om op verkenning te gaan. Op loopafstand van Kaya Camping Caravaning ligt het openluchtmuseum. Het is een goed beginpunt. Ik besluit om de fiets van stal te halen. Dat blijkt niet een van de meest briljante ideeën. Göreme ligt een stuk lager dan de camping en de steile afdaling is geplaveid met kasseien. De fietstocht is een mix van Parijs – Roubaix, de Ronde van Vlaanderen en de Mont Ventoux. Het is onbegonnen werk om te rijden.

Noodgedwongen loop ik naast mijn stalen ros. Als het bergaf niet opschiet, zal het bergop nog een pak moeilijker zijn. Maar dat zijn zorgen voor later. Tot mijn teleurstelling is het museum nog gesloten. Omwille van het einde van de ramadan zijn er andere toegangsuren. De deuren gaan pas open om 13.00 uur. Als alternatief bezoek ik eerst het stadscentrum. Daar is fietsen wel haalbaar, al is dat niet zonder gevaar. Toeristenbusjes, taxi’s en andere voertuigen zijn veelvuldig in het straatbeeld aanwezig en scheren soms rakelings naast me. In het centrum bevinden zich tal van restaurants en souvenirwinkels met streekproducten zoals tapijten en aardewerk.

Ook de beroemde “grot-hotels” zijn in het straatbeeld aanwezig. Jammer dat ik niet binnen kan kijken want het is toch wel een speciaal concept.

Het is bijna 13.00 uur. Vooraleer me naar het museum te reppen, eet ik nog een heerlijke Turkse maaltijd in een knus restaurantje. Het is een kwestie van voldoende calorieën verorberen om straks de berg op te kunnen.

Het openluchtmuseum van Göreme is een unieke verzameling van kerkjes en kapellen in de rotsen. Ze zijn beroemd om hun uitstekend bewaarde kleurrijke fresco’s. Een toegangsticket voor het museum bedraagt 45 TL (7 €). Op het terrein betaal ik nog eens 15 TL (2,5 €) extra om een ondergronds kerkje te betreden. Het gebedshuisje heeft zeer mooie muurschilderingen op het plafond en tegen de wanden. De binnenkant fotograferen is verboden. Vooraleer ik op strenge toon teruggefloten word door de opzichter, is er per ongeluk al een kiekje van de zoldering vastgelegd.

De terugweg naar de camping is een hele opgave. Met de fiets aan de hand bergop stappen bij temperaturen van 30 graden is een uitputtende inspanning. Af en toe een pauze nemen met zo’n mooi uitzicht is een zegen voor lichaam en geest.

Ik klaag niet. Dat heb ik de eerste 4 weken genoeg gedaan toen regen en koude met bijbehorende moddertaferelen me achtervolgden. Een frisse duik in het zwembad van de camping geeft onmiddellijk weer nieuwe energie.

Morgenochtend staat de felbegeerde ballonvlucht op het programma. Het heeft heel wat moeite gekost om de luchtdoop te realiseren. Gisteren was alles in kannen en kruiken, maar vandaag lukt het ineens niet meer. De Turken hebben vakantie en de vraag is groter dan het aanbod. De jongeman aan de receptie doet alle moeite om me mee te krijgen maar botst op tegenstrijdige boodschappen van de organisatie die de ballonvaarten aanbiedt. Na nee, ja en nog eens nee, worden zijn talrijke telefoontjes gelukkig beloond. Om 3 uur opstaan vannacht is de consequentie. Cappadocië verlaten zonder ballonvlucht is geen optie.