Kervansarai Sultanhani

6 juni 2019: Göreme 0 km

7 juni 209: Göreme – Sultanhani 133 km

De laatste dag in Göreme is een rustdag. Ik lummel de hele dag rond en maak gebruik van het zwembad als verfrissend tussendoortje. Gewoon niets doen, kan deugd doen. Op het eind van de dag heb ik een boek verslonden. ’s Avonds komt er een onverwachte invitatie van mijn naaste buren op de camping. Mahmut en Gamze, een jong koppel nodigen me uit om samen met hen aan tafel te gaan. Er worden typische Turkse gerechtjes geserveerd in de vorm van tapas met uitzicht op de de Göreme-vallei. Het smaakt. Mahmut wil na het avondmaal een partijtje tavla spelen. Dat laat ik me geen 2 keer zeggen. Deze keer krijg ik een pak rammel. Het wordt 5-0 in het voordeel van mijn Turkse opponent. Ik verbijt de nederlaag met de glimlach en beschouw de tavla-sessie als een goede oefening voor toekomstige duels. Misschien zit er ooit een revanche in.

Vandaag gaat de reis verder met als bestemming Sultanhani. Camping Kervansaray (https://sultanhan-camping-pansion.business.site/) is het eindstation. Tahir, de eigenaar staat me al op te wachten en heet me (te) hartelijk welkom. Vooraleer de buscamper geïnstalleerd is, moet ik al mee naar de plaatselijke markt achterop zijn brommertje. De markt is nochtans slechts 500 m verder. Na de aankoop van een meloen, noten en groenten voert hij me weer naar het kampeerterrein. Hij nodigt me meteen uit om vanavond samen met hem te eten en te dansen. Het dansen heb ik afgewimpeld, maar ik kom in geen geval onder de maaltijd uit. Er staat pasta op het menu.

De enige andere gasten op de camping zijn 2 jonge Duitsers en een Franse jongedame die de wereld verkennen per fiets. Het klimaatprobleem baart hen zorgen. Ze hebben een lange trip voor de boeg want Australië is het einddoel. De ambitie om het land aan het andere eind van de wereld te bereiken zonder een al te grote ecologische voetafdruk na te laten, vergt een intensief denkproces. De zeeën zijn het grootste obstakel. Midden maart zijn ze aan de eindeloze tocht begonnen. Het is leuk om kennis te maken en naar hun enthousiaste verhalen luisteren. Ze willen de wereld “ervaren” en houden een blog bij van hun avonturen onderweg. (https://www.die-welt-erfahren.eu/blog/)

Recht tegenover de camping bevindt zich een goed onderhouden antieke Seldjoekse kervansarai. Tahir begeleidt me ernaartoe en fungeert als mijn persoonlijke gids. De kervansarai was  800 jaar geleden een gratis overnachtingsplaats voor handelskaravanen langs de Zijderoute. Eigenlijk is de stopplaats een vroege voorloper van het huidige campingsysteem, maar dan voor professionele doeleinden. Om de 30 à 40 km is zo’n voormalige “camping” te vinden. Het is precies de afstand die de paarden en kamelen op een dag kunnen overbruggen. In Sultanhani staat de grootste karavansarai. Er zijn renovatiewerken aan de gang. Volgende maand moet alles klaar zijn voor het jaarlijks terugkerend toeristen- en tapijtenfestival.

Op de centrale binnenplaats bevindt zich een kleine moskee. Rondom de binnenkoer ligt de gewezen marktplaats, aangevuld met de slaapvertrekken voor mens en dier, een opslagplaats voor goederen,  de badplaats en een restaurant. De overnachtingsplaatsen waren indertijd al goed uitgerust.

Na het bezoek aan dit mooie bouwwerk toont Tahir de nieuwe moskee van het stadje die geopend werd in 2018. De inwoners sprokkelden de financiële middelen zelf bij elkaar om de bouw te realiseren.

Tahir serveert een pastamaaltijd aan de camper en vraagt me om samen de nacht door te brengen. Daar heb ik geen zin in. Zijn gedrag gaat van kwaad naar erger. Zijn gezelschap is plots niet meer zo leuk. Ik breng de avond door met de jonge wereldreizigers…