Banja Luka als afsluiter

3 en 4 november 2019: Blagaj – Banja Luka 245 km

Mostar bezoeken eindigt op dag 2 van mijn verblijf omwille van de aanhoudende regen en onweer. Ik lig de ganse dag in de buscamper te wachten op beterschap, maar dat zit er vandaag niet in. Er zit niets anders op dan een boek te lezen waarbij ik tussendoor al eens in slaap val. De verwarming staat wellicht iets te hoog. In de vroege avonduren, net als ik me bedenk dat dit een van de saaiste dagen is, krijg ik een bericht van Mahmut en Gamze. Dit jonge Turkse stelletje leerde ik kennen in het voorjaar op een camping in Cappadocië. We houden sindsdien af en toe contact. Toevallig zijn ze in Mostar voor een korte vakantie. Met hun gehuurde auto zoeken ze me op in Camping Mali Wimbledon. Ondanks het slechte weer wordt het nog een leuke avond met wederzijdse vakantieverhaaltjes.

Na 2,5 maanden zet ik vandaag definitief koers richting België. Het vertrek in Mostar is vergelijkbaar met gisteren. Het regent dat het giet. De eerste 80 km is er weinig verandering. Het water stroomt in kleine beekjes over de bergwegen. Het wordt een voorzichtige,  langzame rit. Her en der verschijnen er mooie regenbogen in het berglandschap, maar ik ben telkens te laat om er eentje vast te leggen. Ofwel is er geen stopplek, ofwel is de regenboog plots verdwenen. De aanhouder wint en uiteindelijk kan ik toch nog een glimp opvangen.

De route naar Banja Luka gaat langs de prachtige Vrbas rivier. De stroom is 235 km lang en is vernoemd naar de vele wilgen aan de oevers. Vrbas betekent wilg. De rivier leent zich uitstekend tot wildwatersporten. Rafting is een populaire bezigheid in deze streek.

Er rest me nog een laatste tussenstop in Banja Luka bij Djordje van Camp San (https://camp-san.business.site/). De eeuwig enthousiaste man is altijd blij als ik op visite kom. Banja Luka is de ideale uitvalsbasis om de terugrit naar Geel aan te vangen. De laatste tussenstop is een leuke afsluiter. Djordje arriveert bijna gelijktijdig op de camping als ik. Ik heb me net geïnstalleerd. De begroeting is elke keer even geestdriftig. Naar gewoonte nodigt hij me uit voor een etentje in het restaurant van de buren. Ik vind het niet erg, want het is er iedere keer even lekker. Het restaurant serveert typisch Bosnische gerechten met veel soorten vlees en een lekker wijntje. Djordje babbelt honderduit over zijn geslaagd kampeerseizoen en hij wil bovendien alles weten over mijn huidige rondreis. Aan conversatie is er geen gebrek. Het is een leuk weerzien. In de vooravond nemen we afscheid met de belofte dat ik in het voorjaar weer langskom.

Mijn laatste opdracht is het schrijven van een afsluitend vakantieverhaaltje. Dit kan gelukkig buiten, want in Banja Luka schijnt de zon. Ik installeer me in het prieeltje van Camp San met mijn laptop.

Het kost me naar schatting 3 dagen om in Geel te geraken. Ik heb nog 1470 km voor de boeg. Als alles goed gaat, ben ik donderdag thuis. Gil, het wordt tijd om het huis grondig te poetsen. Mama is in aantocht!

De resterende dagen vertoef ik voornamelijk op autosnelwegen. Er valt niets meer te beleven en niets meer te vertellen. Het is mooi geweest. In gedachten smeed ik al nieuwe plannen, maar daarover later meer. Solo reizen is niet altijd even ongecompliceerd maar desondanks een erg positieve ervaring. Door het neerpennen van mijn dagelijkse belevenissen en de leuke respons die dat oplevert, heb ik nooit het gevoel om alleen te zijn. Bedankt aan alle lezers die dagelijks een stukje met me meereizen. Jullie mooie reacties doen deugd en helpen me om nog meer te genieten van mijn uithuizigheid.