Cambrils

18 januari 2020: Cambrils – Cambrils 0 km

Er is noodweer op komst. Voor morgen kondigt het AEMET, dat is het Spaanse Meteorologisch Agentschap, code rood af voor de Balearen (Mallorca en Ibiza) en voor de kust van Valencia. In Catalonië waar ik momenteel verblijf, geldt code geel of oranje. Hier wordt hevige regenval en matige wind voorspeld. Het binnenland mag een dik pak sneeuw verwachten. Ik zit met een dilemma: blijven of verder rijden? Het lijkt in Cambrils mee te vallen. Het noodweer houdt tot woensdag aan. Misschien moet ik hier nog even bivakkeren om te ontsnappen aan erger. Het is afwachten…

Vandaag is het in ieder geval nog schitterend weer. Ik profiteer ervan om de omgeving verder te verkennen. Cambrils is van oorsprong een vissersdorp. Ondertussen is de stad uitgegroeid tot een belangrijke toeristische bestemming al gaat het er iets rustiger aan toe dan in de buurstad Salou. Cambrils wordt beschouwd als de culinaire hoofdstad van de Costa Dorado met zijn talrijke visrestaurants. Er wordt dagelijks verse vis aangevoerd vanuit de eigen haven. Naast de mooie stranden en de vissershaven zijn er nog andere bezienswaardigheden.

Villa Romana de La Llosa is het startpunt. Dat is de Romeinse archeologische site in de buurt van Camping La Llosa. Hier bevinden zich de overblijfselen van een Romeinse villa die pas in 1980 ontdekt werden. Het is een vluchtig bezoek. Op de toegangspoort staat “Closed by technical reasons”. Het is een eerder kleine opgravingssite die te overzien is van buitenaf.

Vervolgens begeef ik me naar “nucli antic” zoals de oude stad in het Catalaans genoemd wordt. Het oude centrum binnen de voormalige stadsmuren met haar smalle straatjes, vele winkeltjes en terrassen is absoluut een bezoek waard. Via een van de oude stadspoorten bereik ik de Placa la Vila, het kleine stadsplein.

Vanaf het centrale plein vertrekken verschillende autovrije straten. Ik doorkruis ze allemaal. Elke steeg heeft wel iets bijzonders. In een van de straten stuit ik op de kerk van de Heilige Maria. Het is niet de kerk die me het meest intrigeert maar wel het schouwspel op het plein voor het gebedshuis.

Op het kerkplein ligt een groot metalen putdeksel. In het voorbij wandelen is het scheel verticaal geopend en dalen er mensen af in de ondergrond. Het is de hoofdingang van een verborgen gangenstelsel dat gebruikt werd tijdens de Spaanse burgeroorlog van 1936 tot 1939. De ondergrondse straatschuilkelder werd in bochten gebouwd door plaatselijke baksteenfabrikanten om de inwoners te beschermen tegen bombardementen van de Italianen. De kelder bevindt zich 8 tot 10 m onder de grond en is slechts 1 m breed. De gekromde route werd ontworpen om de impact van bommen te verminderen. Er zijn nog 2 andere ingangen, elders in de straat. De schuilkelder  bezoeken kan enkel na contactopname met het historisch museum. Ik heb het geluk dat er net een begeleid bezoek aan de gang is. Jammer genoeg krijg ik geen ondergrondse inkijk.

Iets buiten het oude stadscentrum ligt een overdekte markthal. Binnenin verkopen marktkramers hun waren. Er worden vis, vlees, groenten en fruit aan de man gebracht. De hal is alle dagen, behalve op zondag geopend.

Na een stadswandeling van een 10-tal km wordt het gevoelig frisser en hou ik het voor bekeken. Er is nog meer te zien in Cambrils, maar het is tijd voor enige ontspanning. Ik sluit de stadsexpeditie af met een wit wijntje en tapas op een terras in de buurt van de camping, nu de zon nog van de partij is.