Via Mortemart naar Ouradour-sur-Glanes

19 december 2020: Vaudemange – Alluy 285 km

22 december 2020: Alluy – Oradour-sur-Glanes 309 km

Na 3 dagen absolute rust in Maison Cavato is het tijd om verder te reizen. Veerle en Patrick hebben me weer goed voorzien van eten en drinken. Als ik nog langer blijf plakken, moet ik de verdere reis op een streng dieet. Dat kan niet de bedoeling zijn. Op een korte uitstap naar Corbigny na, heb ik niet veel uitgericht.

Corbigny was ooit de eerste stop voor pelgrims uit Vézelay op weg naar Santiago de Compostella. De 18de eeuwse abdij Saint-Léonard, aan de oevers van het kanaal van Nivernais speelde een belangrijke rol voor de bedevaarders. De abdij (http://www.abeicite.fr/) is open voor bezoekers en doet vandaag dienst als een onderkomen voor kunsprojecten van allerlei slag.

Het fraaie dorp telt ongeveer 1500 inwoners en ligt in agrarisch gebied. Het is een interessante plek voor een korte wandeling. Het dorp oogt gezellig maar verlaten. Het weer zit er wellicht voor iets tussen want het regent pijpenstelen. Zoals overal zijn de horecazaken gesloten en dat haalt uiteraard de “joie de vivre” uit een centrum. Winkels en kappers zijn wel open.

Bij mijn route naar de zon vermijd ik voorlopig alle snel- en tolwegen. Het duurt wat langer maar er is zoveel meer te zien. De regen verdwijnt onderweg en maakt plaats voor een beetje zon. Dat zorgt voor iets warmere temperaturen van om en bij 15 graden. Onderweg ontdek ik af en toe wat moois.

Vandaag zet ik koers naar het charmante Mortemart, een piepklein dorp in de Limousin. Het plaatsje behoort tot de allermooiste dorpen van Frankrijk. Wie niet oplet, rijdt er zo voorbij. Het dorp is zo klein dat een bezoek amper tijd kost. Er wonen minder dan 150 mensen en er zijn maar liefst 2 kloosters. Verder is er een mooi kerkje en op het dorpsplein staat een houten overkapping waar vroeger de markt onder werd gehouden.

In deze streek zijn alle campings gesloten in de winterperiode. Camperplaatsen zijn er voldoende. Het voordeel is dat ze meestal gratis zijn. Sanitaire faciliteiten zijn er nauwelijks. Het wordt de komende dagen basic en douchen is voorlopig niet aan de orde. Ik verblijf op Aire de Camping-car Ouradour-sur-Glanes. Het is een gratis camperplaats even buiten het centrum.

Oradour-sur-Glanes is niet de meest glamoureuze vakantieplek in deze regio. Dit dorp blijft voor eeuwig de stille getuige van de verschrikkelijke massamoord op het einde van de 2de Wereldoorlog. Ik was hier al een keer in 2016. De plek ligt toevallig op mijn huidige route. Het spookdorp is slechts een kilometer verwijderd van de camperplaats. Op de website staat vermeld dat het museum en het oude dorp gesloten zijn tot 16 januari 2021. Dat moet gecheckt worden. De ingang van het ondergronds museum dat via een tunnel toegang geeft tot het verwoeste dorp is inderdaad gesloten. Via de achteruitgang is het openluchtmuseum wel bereikbaar. Ik ben niet de enige die langs het achterpoortje binnenglipt.

Op 10 juni 1944 speelt het verschrikkelijke drama zich af. De geallieerden zijn net geland op de stranden van Normandië en het einde van de oorlog is in zicht wanneer de nazi’s nog een laatste dodelijke actie ondernemen in Oradour-sur-Glanes. De Duitse militairen drijven alle inwoners uit hun huizen en verzamelen de vrouwen en kinderen in de kerk. De mannen worden van hen gescheiden en in enkele huizen gedumpt. Alles wordt volledig afgebrand. Wie tracht te ontsnappen, krijgt genadeloos de kogel. Er zijn 642 slachtoffers en slechts 6 overlevenden. Kort na de oorlog beslist Charles de Gaulle dat de resten van het dorp voor eeuwig onaangeroerd blijven. Zo ontstaat een van de meest tot de verbeelding sprekende oorlogsmonumenten in Frankrijk. De naambordjes (kapper, kruidenier, café,…) op de ruïnes maken pijnlijk duidelijk waar de oorspronkelijke gebouwen voor stonden. De uitgebrande auto van de plaatselijke dokter staat nog onaangeroerd op het dorpsplein.

Een bezoek aan Oradour-sur-Glanes kruipt niet in de koude kleren. Ik ben opnieuw onder de indruk van zoveel zinloze gruwel.