De omgeving rondom Valpaços

27 december 2020: Valpaços – Valpaços 0 km

Camperplaats O Tempo Parou ligt op een hoogte van 661 meter en dat laat zich voelen. Bij een temperatuur van -4 graden draaide de verwarming vannacht op volle toeren. De vriestemperaturen blijven aanhouden tot even na de middag. Ik profiteer om tijdens de koude uren gebruik te maken van de faciliteiten van deze luxueuze camperplaats. Na een warme douche is het tijd voor de afwas die zich al enkele dagen opstapelt. Het is een bijzondere ervaring om af te wassen bij een temperatuur van -2 graden in de buitenlucht. Gelukkig is het water lekker warm.

Valpaços is een gemeente met een vrij grote oppervlakte in het noorden van Portugal. De gemeente telt maar liefst 25 parochies waaronder indirect ook Vilartão. Het piepkleine dorp hoort in eerste instantie bij Bouçoães, dat op zijn beurt een parochie van Valpaços is. Het is een ingewikkelde manier om uit te leggen dat ik in werkelijkheid niet in het centrum van Valpaços uithang maar ergens in een verre buitenwijk. Hier zijn God en klein Pierke nog niet geweest.

Zondag is vandaag letterlijk een rustdag omwille van de reisbeperking tussen verschillende dorpen. Deze coronaregel werd ingevoerd om te vermijden dat families uit verschillende dorpen elkaar in het weekend bezoeken. Met de auto rijden mag niet, maar te voet op verkenning gaan kan wel. De app Maps.me is mijn gids. Het eerste toeristische item in de omgeving dat de app aangeeft, heet “pelourinho de Tortomil”. Het ligt op 4,5 km afstand in het volgende kleine gehucht. Letterlijk vertaald betekent het “de schandpaal van Tortomil”. De temperatuur blijft de hele dag hangen rond het vriespunt. Het heeft geen zin om te wachten tot het warmer wordt om te vertrekken. Handschoenen, muts en een sjaal zijn mijn dikste vrienden om de kou te trotseren.

Het eerste stuk van de wandelroute gaat dwars door het centrum van het zeer bescheiden Vilartão. Ik kom exact 3 bewoners tegen. Ze blaffen en grommen zeer onvriendelijk. Het dorpje geeft een verlaten en bouwvallige indruk. Tussen de oude huizen staan verscheidene ruïnes overwoekerd door onkruid. De straatjes zijn met kasseien geplaveid en op een minuscuul plein vind ik een soort van gedenkteken en een schattig kerkje.

De doortocht door het dorp duurt amper 5 minuten. Via een gebetonneerd pad kom ik terecht op de doorgaande rijweg naar Valpaços om vervolgens via een zijstraat richting Tortomil in te slaan. Het einddoel komt in zicht maar een schandpaal is nergens te bespeuren. Misschien staat deze bar op de plaats waar vroeger een schandpaal was. Informeren is lastig want ook hier is het dorp helemaal verlaten.

De wandelapplicatie stuurt me terug naar de camperplaats langs een leukere off-road route. Bij het betreden van het zandpad hoor ik plots mijn naam roepen. Er is één mens op straat en het is Xavier, de eigenaar van de camperplaats. Hij klinkt verwonderd en vraagt zich hardop af waar het bewuste pad naartoe leidt. Hij is er zelf nog nooit geweest. Nochtans wandelt hij dagelijks een 15-tal kilometer. Maar de weg die op 300 meter van zijn woning strandt is hem onbekend. Het is in ieder geval een mooi traject, afwisselend bezaaid met stenen, zand en grote plassen.

Na 9 km zit de eerste wandeling van deze reis erop. Het is weliswaar een ongeplande trip, maar het is alvast een begin in het hoofdstuk speciale wandelingen. Het is hoogtijd om op te warmen in de bus en nog een potje te koken. Roeren in de potten hoeft niet meer. Er steekt ondertussen een stevige wind op die de bus bij wijlen stevig door elkaar schudt. Dat belooft voor vannacht.