Een bewogen rit naar de ruïnes van Orašac

16 juli 2021: Bihać – Kulen Vakuf 42 km

Het volgende campingbezoek op de route door Bosnië-Herzegovina ligt slechts 42 km verderop. Camp Buk (http://camp-buk.ba/) ligt aan de Una rivier in Kulen Vakuf, middenin het National Park Una. Bekende natuurwonderen onderweg zijn de indrukwekkende watervallen Štrbački buk en Martin Brod. Deze trekpleisters heb ik in het verleden bezocht. De juiste informatie is terug te vinden via de zoekfunctie van de blog. Het kasteel van Orašac is nog onbekend terrein. Laat ik dat eens proberen… Onderweg naar Camp Buk, staat een richtingaanwijzer naar “Stari Grad Orašac” Het is te mooi om waar te zijn. Ondanks de twijfels om de smalle, snel omhooglopende straat in te draaien, doe ik het toch. Het motto “waar je in kan, geraak je ook uit”, speelt dan al door mijn hoofd. Zoals min of meer verwacht, wordt de situatie snel onomkeerbaar.

Een oudere mevrouw, bezig met hard labeur in haar tuin kijkt verbaasd op. Hier stopt de weg abrupt. Er is een taalprobleem en met veel handen- en voetenwerk maakt ze duidelijk dat verder rijden onmogelijk is. De vriendelijke dame biedt haar oprit aan om te parkeren. Het kost veel moeite om te draaien op de heuvelachtige aardeweg vol kiezelstenen. Achteruit bergop rijden op deze ondergrond is een hele klus. Het resultaat is een onmiskenbare geur van verbrand rubber. Het laatste stuk naar de ruïnes moet te voet.

Orašac is van oorsprong een middeleeuws stadje op een steile heuvel. Het enige wat bewaard bleef, zijn de ruïnes van enkele torens en een klein gedeelte van de vroegere vestingmuren. Het uitzicht mag er wezen, maar naar boven rijden, is een afrader. Het is een beter idee om beneden aan de doorgaande weg te parkeren waar inwoners zelfgemaakte honing verkopen in houten stalletjes. De 2 km lange tocht naar boven is te voet een pak veiliger. Het hellingspercentage staat nergens aangeduid, maar het is aanzienlijk. Er is niks aan te doen. Ik sta nu eenmaal boven met mijn bus en ik moet ook weer naar beneden. De afdaling gebeurt heel voorzichtig in eerste versnelling. Het is een opluchting om zonder kleerscheuren weer op de berijdbare weg aan te komen. Van een spannend avontuur gesproken…

Het Havala fort is een andere oude ruïne in de omgeving van Camp Buk. Het zijn de overblijfselen van een Ottomaans kasteel, gebouwd door Sultan Ahmed III in de 17de eeuw. De resten van de middeleeuwse vesting zijn te voet bereikbaar vanop de camping. De afstand bedraagt 1,5 km en 25 minuten wandeltijd. Ik onthoud het voor de volgende passage in dit gebied want ik heb even genoeg van onvoorspelbare heuvels.

De eigenaar van Camp Buk nodigt me uit om vanavond mee te eten van een door zijn vrouw bereidde visschotel. Dat is een geruststellend en aangenaam vooruitzicht. Extra gedurfde avonturen hoeven even niet meer. Ik breng de namiddag door in de relaxte omgeving van de rivier op de camping in het gezelschap van Alba, de hond des huizes en de plaatselijke “stromende rivier zwemkampioen”.