Cappadocië

17 september 2021: Karadut – Kahramanmaraş 283 km

18 september 2021: Kahramanmaraş – Göreme 338 km

19 september 2021: Göreme – Göreme 0 km

Vooraleer definitief koers te zetten naar de zuidkust, volgt er nog een omweg naar Cappadocië. Het is een 2-daagse rit door de bergen waar niet veel over te vertellen valt. De bestemming is een boeiende regio met een rijke geschiedenis en mag absoluut niet ontbreken op een campertrip door Turkije, zelfs niet na twee eerdere bezoeken. Kaya Camping (https://evimdoga.com/kapadokya-kaya-camping-caravaning/) wordt de thuisbasis voor de komende nachten. Het kampeerterrein is een luxueuze uitvalsbasis om Cappadocië te verkennen. Er zijn nette, warme douches, een zwembad en een deftige campingkeuken. Bij gebrek aan gas door de vele overnachtingen zonder elektriciteit komt de keuken als geroepen. Als surplus is er de mooie ligging. Wie vroeg ontwaakt, kan genieten van de honderden luchtballonnen die bijna dagelijks boven de vallei vliegen naast het terrein. Het centrum van Göreme ligt op 3 km. De stad die op de Unesco werelderfgoedlijst staat, is het kloppende hart van Cappadocië. Het is een groot openluchtmuseum van kerken en kloosters, uitgehakt uit de rotsen. Ik heb Göreme al uitgebreid bezocht tijdens een vorige trip. Deze keer staat een uitstap naar de ondergrondse stad Derinkuyu op de verlanglijst. In het stadscentrum zijn tientallen reisagentschappen die excursies aanbieden. Ik boek een dagtrip bij het Red River Travel Agency. In feite maakt het niet veel uit met welke organisatie je in zee gaat. Ze bieden allemaal hetzelfde aan tegen gelijkaardige tarieven. Er is keuze genoeg.

Om 9 uur komt de taxidienst langs om me naar het verzamelpunt te brengen. Dat is meteen een schot in de roos. Het vertrekpunt van de dagtrip start aan een van de uitzichtpunten op de Duivenvallei. De uitgestrekte laagvlakte is 4 kilometer lang en ligt tussen Göreme en Uçhisar. Het is een doolhof van buitengewone rotsformaties en grotwoningen. De plek is genoemd naar de talrijke duivenhokken die in de rotsen zijn uitgehouwen. De dieren deden ooit dienst als postbode en hun uitwerpselen zorgden voor extra vruchtbare grond. De wandelroute door het dal is aangeduid op borden met de naam Güvercinlik. Wij genieten enkel van het uitzicht.

Onze toeristenbus vertrekt met 14 vakantiegangers en een gids aan boord. De eerste stop is de ondergrondse stad Derinkuyu. De plaats werd in 1963 bij toeval ontdekt door een man die zijn woning renoveerde. Toen hij een muur sloopte, werd een tunnel zichtbaar die naar de verborgen stad leidde. Het geheel is uitgehouwen uit vulkanisch gesteente en telt meerdere verdiepingen. Er was plaats voor 20.000 mensen, inclusief hun veestapel. De stad werd niet continue bewoond maar diende als bescherming tegen de verschillende bezetters door de eeuwen heen. 52 ingenieuze ventilatieschachten zorgen voor voldoende zuurstof. Er zijn voorzieningen gevonden zoals wijn- en oliepersen, stallen, opslagruimtes en refters. De temperatuur schommelt het ganse jaar door. In de winter blijft het relatief warm en in de zomer koel.

Een andere niet te missen attractie is de Ihlara vallei. Door het dal loopt een kloof van 16 km lang. Hier stroomt de Melendir rivier. De kloof is 150 m diep en herbergt 60 kloosters en kerken. De meesten daarvan zijn niet toegankelijk. We dalen af naar de rivier ter hoogte van de Agacalti Kilise (de kerk onder een boom). De muren en het plafond van de voormalige kerk zijn rijk aan beschadigde maar kleurrijke fresco’s.

We wandelen 4 km naast de Melendir en lassen halverwege een verkwikkende pauze in aan een theehuis. De terrassen zijn verspreid rond en in de rivier. Wie graag met de voeten door het water roert, kiest gewoon een tafel in het water. Het is een sfeervolle rustplek. Aan het einde van de voettocht volgt een georganiseerde lunchpauze. Meerdere groepen doen dat in hetzelfde restaurant. Een goed geoliede crew levert aan de lopende band warme maaltijden aan.

De laatste belangrijke attractie is het Selime klooster uit de 8ste eeuw. Het is een kolossaal bouwwerk, uitgehouwen in de rotsen van een berg. Deze omgeving was de inspiratie voor de allereerste Star Wars film. Turkije was in die tijd nog niet zo happig om een buitenlandse filmcrew toe te laten en de kaskraker werd uiteindelijk in Tunesië ingeblikt. Het Selime klooster was oorspronkelijk een groot monnikendorp met alle mogelijke comfort uit die tijd. Naast de kathedraal zijn slaapkamers, een keuken, een wijnmakerij, graanopslagplaatsen en stallingen voor de muilezels. Het is mijn tweede bezoek op deze site en ik ben snel rond. Er is een interessante plek aan de autoparking die er vorige keer nog niet was. Het is een wijnproefgrot met wijnen uit Cappadocië. Terwijl de anderen het kloostercomplex verder verkennen, maak ik tijd voor een proef- en koopsessie.

De lange dagtrip eindigt als de duisternis valt. Cappadocië blijft een fascinerende plek. Er komt wellicht ooit nog een vervolgbezoek.