Van Rügen naar buureiland Hiddensee

24 mei 2023: Worpswede – Breege 446 km

25 mei 2023: Breege – Hiddensee (per boot) – Breege 0 km

Rügen is het grootste eiland van Duitsland. Het is gekend voor zijn ongerepte natuur, gezellige en kleinschalige badplaatsen, kilometers lange zandstranden aan de Oostzee en majestueuze krijtrotsen in het noorden. Naar verluidt wint het eiland ook de strijd voor de meeste Duitse zonuren. Ik kan alleen maar beamen dat de zon vandaag erg haar best doet. Er waait een frisse bries maar het is aangenaam wandel- en fietsweer. En toevallig is het wandelaspect de reden van mijn vluchtig bezoek. Om het eiland te bereiken, komt er geen boot aan te pas. Rügen is met het vasteland verbonden door een indrukwekkende brug van maar liefst 2831 m lang. Ik zet voet aan wal in Breege op Freizeitcamp Am Wasser, (https://www.freizeitcampamwasser.m-vp.de/) een luxueuze camping die bijna groter is dan het dorp zelf. Het kampeerterrein beschikt over alle mogelijke faciliteiten, inclusief een supermarkt en een paar kleine fastfood restaurants. Aan de overkant van de ingang ligt een heerlijk, bijna verlaten Oostzee strand. Dat zal in het hoogseizoen wellicht anders zijn.

Breege telt amper 600 inwoners, maar heeft wel een kleine haven met een dagelijkse afvaart naar Hiddensee. Laat dat nu net het grote plan zijn…

Hiddensee ligt in het uiterste noorden van Duitsland. Het is een langgerekt eiland (16,8 km) dat bekend is voor zijn mooie zandstranden en ongerepte natuurgebieden. Het is een belangrijk broedgebied voor talrijke vogelsoorten. Het eiland telt vier dorpen: Grieben, Kloster, Vitte en Neuendorf. Vitte is de grootste plaats en ligt het meest centraal. Ik neem de boot in Breege om 9.30 uur. Rond 10.45 uur meert het vaartuig aan in de haven van Vitte. Hiddensee is in principe autovrij. Alleen lokale handelaars en boeren beschikken over kleine werkbussen, vrachtwagens en tractors. Toeristen verplaatsen zich met paard en kar, te voet, per fiets of met een zeldzaam busje. De kade staat bij aankomst vol paarden met lange huifkarren om iedereen op zijn bestemming te brengen. Ik ben een van de voetgangers. Er staan enkele hotspots op mijn lijst en snel starten is de boodschap. Er is slechts één terugvaart en die vertrekt al om 15.15 uur. Er valt geen tijd te verliezen, behalve voor een snelle koffie dan. Aan de kaai zijn enkele leuke terrassen.

De route start aan de Fischhalle om vervolgens rechtsaf te slaan in noordelijke richting. Het doel is de enige vuurtoren op het eiland. Het is vrij simpel. De bewegwijzering is uitstekend en als je de bordjes “leuchtturm” volgt, kan er weinig verkeerd gaan. Het eilandgevoel is onmiddellijk aanwezig. Het geluid van de wind, kwetterende vogels, hoevegetrappel en pedalerende toeristen overheerst. In Kloster gaat het traject naar rechts langs het prestigieuze Hotel Hitthim.

De Leuchtturmweg leidt rechtstreeks naar de vuurtoren. Het wandelpad gaat nu in stijgende lijn naar het hoogste punt (67 m) van het eiland. Halverwege is er een leuke pauzeplek met banken waarbij je het halve eiland in het vizier krijgt. De vuurtoren met een hoogte van 27,5 m wordt bijna gelijktijdig zichtbaar. Jammer genoeg is het bouwwerk helemaal ingepakt en gesloten wegens renovatiewerken. Normaal is de toren open voor het publiek. Het uitzicht moet enorm zijn want het hoogste punt bevindt zich bijna op 100 m hoogte.

De terugtocht gaat via een bospad dat me naar de achterkant van Kloster brengt. In dit deel van het dorp valt het meest te beleven. Er zijn enkele bars, restaurants en leuke souvenirwinkels. Ik bezoek het huis van auteur Gerhart Hauptmann, die in 1912 de Nobelprijs voor literatuur won. De meest opvallende kamers zijn de grote bibliotheek en de minstens even grote wijnkelder. Grote schrijvers drinken blijkbaar graag een glas wijn. Het graf van de schrijver situeert zich naast de dorpskerk uit de 15de eeuw.

Hiddensee stond in het begin van de 20ste eeuw bekend als kunstenaarskolonie. Bekende figuren en intellectuelen met verschillende achtergronden brachten er hun zomers door. Albert Einstein was een van de opvallende figuren. In het DDR tijdperk was de Stasi hier minder actief en er heerste een ietwat vrijer klimaat. Ook Oost-Duitsers die hoop koesterden (meestal tevergeefs) om vanuit Hiddensee het westen of Scandinavië te bereiken, kwamen vaak deze kant uit. Vandaag ontdekte ik weinig informatie over het kunst en DDR-verleden, maar dat ligt misschien aan de vorige stop in Worpswede. Daar duiken de kunstobjecten gewoon op uit het niets. En de boot wacht ook al niet… Hiddensee te voet bezoeken is een aanrader, maar het schiet niet erg op. Bij aankomst op de camping staan er 18 km op de teller.

Tip! In het boek van Tina Reinders “Met de camper door Noord-Duitsland” (uitgeverij Edicola Publishing) staat heel veel leuke info voor deze regio.