Pieterpad: Coevorden – Hardenberg (19km)

20 januari 2025

De mist van de voorbije dagen is nog niet helemaal verdwenen, maar het uitzicht is in ieder geval een stuk helderder dan gisteren. De vriestemperaturen blijven genadeloos van de partij. ’s Morgens in alle vroegte verkas ik met mijn hele hebben en houden naar Parking De Kruserbrink in Hardenberg. Op het parkeerterrein is een afdeling voor campers. De overnachting betaal je via een automaat en stroom koop je met geldstukken. De betaalautomaat is kapot, maar de stroom werkt gelukkig wel. Veel tijd om bij het euvel stil te staan is er niet. Er moet nog gewandeld worden. Bij het station van Hardenberg neem ik de trein naar Coevorden om vervolgens te voet terug te lopen.

Vandaag verlaat ik het centrum van Coevorden via het zuidwesten. Een van de eerste blikvangers vind je naast de Krimweg. Hier staat het voormalige stationsgebouw van de Dedemsvaartsche Stoomtramweg Maatschappij (D.S.M.) Het station werd gebouwd in 1897. Het stond er al nog voor de eerste spoorlijn werd aangelegd. Het tramstation deed dienst tot 1947 en het is nu een rijksmonument. Er zit momenteel een makelaar in.

Het Pieterpad gaat vervolgens naar de Drentse Poort via een ietwat drassig pad naast een heel lange sloot. De Drentse poort is een kunstwerk van de Amsterdamse beeldhouwer Rob Schreefel. Het werd opgetrokken in het grensgebied tussen het Industriegebied Leeuwerikenveld en het stroomdal van de Kleine Vecht. Het gevaarte is gemaakt van grote zwerfkeien. Het is 6,5 meter hoog en het totaalgewicht bedraagt ongeveer 33 ton. Het is een leuke fotospot voor Pieterpad wandelaars.

Het parcours loopt dwars door het leuke, maar piepkleine stadje Gramsbergen aan de Vecht. Vlak naast het Kanaal Almelo-de Haandrik is het tijd voor een boeiende tussenstop. Er zijn verschillende horecazaken waar je kan pauzeren in Gramsbergen, maar als goede Belg verkies ik Bierbrouwerij Mommeriete. De kleine brouwerij werd in 2004 opgericht door Gert en Carina Kelder. In 2008 verkasten ze naar een eeuwenoud schipperscafé en daar zitten ze nog steeds. Het moet gezegd: het huiskamercafé ademt geschiedenis. De oude tegels, het meubilair, de tapkast en zelfs de geur zijn origineel. Aangrenzend is een proeflokaal met koperen ketels waar effectief gebrouwen wordt. In de zomer kan je terecht op het terras of in de biertuin. Daar is het nu te koud voor. Ik geniet binnen van… een kop koffie met gebak. Het is verleidelijk om een origineel biertje te proeven maar er moet nog tien kilometer gestapt worden. Dat lukt niet zo goed met zware benen. Het bierassortiment bestaat uit Blond, Triple, Weizen, Quadruppel en een rookbier, namelijk de Rookbock. Het wordt gebrouwen met gerookte mout en dat zou een speciale smaak geven. Ik kan er jammer genoeg niet over meespreken want ik heb wijselijk niet geproefd.

Wanneer je Gramsbergen uitloopt via de Anerdijk kom je voorbij de samenvloeiing van het Afwateringskanaal en de Vecht. Hier staat het kunstwerk “Hello Sailor!” van Jeroen Van Doorenweerd. Je kan de witte stalen pyloon beklimmen voor een mooi uitzicht over het water. Jammer genoeg is dat nu geen goed idee want de stalen trappen zijn spekglad door ijsvorming.

In Ane kom je voorbij een opvallend mooi gebouw. Deze woning was de allereerste dorpsschool uit 1899. Hier werd les gegeven tot iets na de Tweede Wereldoorlog. Toen verhuisden de Anerse kindertjes naar de nieuwe school, die nu nog steeds bestaat.

Vooraleer de skyline van Hardenberg zichtbaar wordt, moet je nog even door een bos- en weidelandschap. Het laatste stuk is een verharde weg die naar de Prinses Amaliabrug leidt. Deze tuibrug is enkel toegankelijk voor voetgangers en fietsers. Ze verbindt de woonwijk Marslanden met de stadskern.

Na 22,5 kilometer kom ik weer aan op Parking De Kruserbrink. Het is de hoogste tijd om op te warmen in de voorverwarmde buscamper. Nog 348 kilometer te gaan…