4 mei 2025
De camper blijft nog een dag langer in Swolgen staan. Ik neem de bus naar Venray en daarna de trein naar Venlo om vervolgens terug naar de camping te lopen. Ik wandel deze etappe in omgekeerde richting. Het startpunt van de wandeling ligt bij het station van Venlo, midden in de historische binnenstad. Venlo is al sinds de middeleeuwen een vestingstad en een internationaal handelscentrum door de gunstig ligging aan de Maas. De Keulsepoort was ooit een van de vier hoofdpoorten om de stad binnen te komen. Van de poort blijft nu niets meer over. Sinds 1921 worden bezoekers verwelkomd door het Heilig Hartbeeld, een staande Christusfiguur op een granieten sokkel uit 1921.
Even verder stap je door het sfeervolle Keizerstraatje. In de volksmond staat de steeg bekend als Floddergats. In de zestiende eeuw was dit een onverharde weg die veranderde in een modderpoel bij de eerste spatjes regen. De straatnaam werd ooit aangepast omdat keizer Napoleon Bonaparte hier in 1804 te paard aankwam, waarbij het arme dier een hoefijzer verloor. De Venloërs houden het tot op de dag van vandaag bij Floddergats.
Bij het Dominicanenplein zie je de voormalige Dominicaanse kerk die tegenwoordig gebruikt wordt als evenementenlocatie. Bij de voorkant van het gebouw staat een bronzen beeldje uit 1997 van een voorovergebogen monnik die om stilte vraagt.
Venlo lijkt een gezellige stad voor een citytrip, maar dat is voor een andere keer. Het zijn een paar fraaie kilometers met mooie beelden en historische gebouwen zoals het prachtige stadhuis uit de veertiende eeuw, maar ik ben toch blij met de onverharde vervolgkilometers die eraan komen na het Wilhelminapark. Het traject loopt in eerste instantie naast de Maas waar voormalige landbouwgronden plaats maakten voor natuurgebied, begraasd door Galloway runderen. De beesten zien er imposant uit en ik blijf wijselijk uit de buurt.
Na de groene zone volgt een lang stuk verharde weg en de veerpont om de oversteek van Velden naar het dorp Grubbenvorst te maken. Al in 1914 startte Gilles Paulus het huidige veerbedrijf op deze locatie. Het familiebedrijf verzorgt nog steeds elf veerverbindingen in Zuidoost-Nederland. Voor slecht €1,30 geraak je vlotjes aan de overkant.
Grubbenvorst is een mooi dorp met een aantal horecagelegenheden, een kerk en enkele parken. Op zich niet zo bijzonder, maar het moedige verhaal van pastoor Vullinghs en het verzet is dat wel. Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog was hij de bezieler van de plaatselijke verzetsbeweging. Tijdens de begrafenis van enkele gesneuvelde soldaten sprak hij de gevleugelde woorden “Onze soldaten kunnen niets meer doen. Wij zullen de Duitsers dwars zitten waar we kunnen.” Pastoor Vullinghs en de dorpelingen hielden woord. Ze hielpen Franse krijgsgevangenen aan burgerkledij en zochten onderduikadressen voor joden. De man werd in 1944 gearresteerd en stierf jammerlijk in het concentratiekamp van Bergen Belsen.
Pas op de grens van Grubbenvorst en Lottem, bij het natuurgebied Kaldenbroek, gaat de etappe weer off-road. Kenmerkend zijn de gras- en hooilanden, de elzenbroekbossen en de populierenbossen. Brasserie Kaldenbroek is een leuke tussenstop voor de lunch.
Het laatste hoogtepunt van deze etappe gaat door het gevarieerde landschap van natuurgebied Broekhuizen, dat deel uitmaakt van het Schuitwater, een erfgebied van de Maas. Waterplassen, moerasgebied, drassige bossen, vochtige gras- en rietlanden wisselen elkaar af. Op het water werd een mooi vlonderpad met bank aangelegd als uitzichtpunt. Hier kan je met wat geluk bevers en ijsvogels spotten of gewoon genieten van de rust en de stilte.
Na 21 kilometer ben ik weer op de camping in Swolgen. Nog 104 kilometer te gaan…
Toeren met ons busje - Ingrid Vertessen 