Pieterpad: Sleen – Coevorden (21 km)

19 januari 2025

De titel is al helemaal fout. Ik draaide namelijk de etappe om en liep van Coevorden naar Sleen. Vanaf Camperplaats Wielens in Noord-Sleen is het relatief makkelijk om met het openbaar vervoer in Coevorden te geraken. Eerst neem je de bus naar het station van Emmen en vervolgens de trein tot in Coevorden. Het openbaar vervoer op deze route is beperkt op zondag. Vertrek zo vroeg mogelijk want het parcours duurt gemiddeld vijf uur. Het is nog mistiger dan gisteren. De zichtbaarheid is miniem en dat blijft de hele dag zo. Het levert af en toe mooie beelden op maar meestal niet.

Het traject begint bij het station van Coevorden en gaat dwars door het centrum. Hier valt niet veel te beleven op een zondagochtend. De straten liggen er verlaten bij. Via de oude watertoren kom je bij het Van Heutszpark. In het stadspark vind je normaal de Oranjebank, een stenen bank uit 1938 die gebouwd werd ter gelegenheid van de geboorte van prinses Beatrix. Er staat ook een Verzetsmonument uit 1948. Beide constructies ontsnappen aan mijn aandacht door de dichte mist. De watertoren uit 1914 valt wel op. Het reservoir is al buiten gebruik sinds 1992, maar het rijksmonument werd in 2004 gerestaureerd omwille van zijn historische waarde. Nieuwe investeerders zouden er hotelsuites willen maken, maar daar is nog niets van te zien.

Het Pieterpad gaat vervolgens richting Dalen door het stroomdal van de Drostendiep. Dit is een uitgestrekt en beschermd vogelbroedgebied. Hier tref je onder andere de veldleeuwerik, de scholekster, de tureluur, de wulp, de grutto en heel veel eenden en ganzen aan. Hun aanwezigheid is duidelijk te horen maar amper te zien.

De route van Coevorden naar Sleen is grotendeels verhard. In de lange straat met de naam Drift ligt de Joodse begraafplaats van Dalen. In het begin van de achttiende eeuw vestigden zich hier enkele Joodse gezinnen. Zij kochten een lapje grond voor de aanleg van een eigen begraafplaats. Volgens de Joodse traditie is het belangrijk dat de graven voor altijd onaangeroerd blijven. Zij geloven dat de overledenen ooit weer opgewekt worden om terug te keren naar Israël. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden dertien van de zestien Joodse inwoners van Dalen vermoord. Hun namen staan op de gedenksteen bij de ingang. Nochtans is er slechts één grafsteen te zien. Samuel Visser is de laatste Joodse man die hier begraven werd na de restauratie van de rustplaats. Het is niet duidelijk hoeveel graven er ooit waren en wat ermee gebeurde.

Van Dalen tot in Holsloot loopt het Pieterpad over verharde wegen. Op dit gedeelte valt er niet veel te beleven al zorgt de mist en het nachtelijk vriesweer af en toe voor mooie beelden.

De route gaat een hele tijd langs de Verlengde Hoogeveensche Vaart. Dit kanaal werd in 1858 uitgegraven voor de afvoer van turf uit de Bargervenen. Het loopt van Hoogeveen tot de Duitse grens bij Zwartemeer. Zo ver moet ik gelukkig niet gaan.

Net als ik bijna de hoop heb opgegeven, gaat de route eindelijk terug off-road. De etappe volgt hier het pad naast de Jongbloedvaart om vervolgens via een modderig wandelpad door een half bevroren bos te eindigen in Sleen. Het is een bijzonder zicht.

De etappe eindigt bij de protestantse kerk in Sleen. Naast het gebedshuis staat een insectenhotel in de vorm van een mini-kerk. Insecten die naar de kerk gaan, is een nieuw gegeven. In Sleen is het een gewoonte.

Vanuit Sleen stap ik verder naar de camperplaats in Noord-Sleen. Dat is nog twee kilometer extra. Amai mijn voeten!

Nog 366 kilometer te gaan…