Pieterpad: Swalmen – Montfort (23 km)

18 juni 2025

Het is goed vertoeven op Camping De Oude Stokerij. Ook voor de etappe van Swalmen naar Montfort is dit een prima plek. Ik neem eerst de bus naar Roermond en daarna naar het centrum van Montfort om vervolgens in omgekeerde richting weer naar de camping te wandelen: van Montfort naar Swalmen dus. De route begint veelbelovend. Na het dorpscentrum volgt vrijwel onmiddellijk de meanderende Vlootbeek doorheen de velden. De waterloop ontspringt in de Duitse gemeente Heinsberg en mondt 17,5 kilometer verder, ter hoogte van Linne uit in de Maas. De vlootbeek is voor het grootste deel uitgegraven. Bij graafwerkzaamheden werden 65 zilveren en 6 gouden Romeinse munten gevonden. Alle munten komen uit de periode net voor of net na het jaar nul. Dat is best oud. Langs het Pieterpad zie je enkele uitvergrote munten in hardsteen die herinneren aan de historische vondst.

Het traject gaat even later door het Munnichsbos, ook wel bekend als het Monnikenbos. Het bos wordt in twee gesneden door de Vlootbeek. Oude, dode en omgevallen bomen worden ongemoeid gelaten, waardoor er een bijzondere fauna en flora ontstaat. Paddenstoelen, mossen en varens groeien hier naar hartenlust en spechten voelen zich thuis. Het bos herbergt alle soorten spechten die in Nederland voorkomen en dat is eerder uitzonderlijk. Af en toe worden er zelfs ijsvogeltjes gespot. In dit gebied is het met een beetje geluk mogelijk om wilde zwijnen, reeën, vossen en wilde konijnen te bewonderen. Wilde zwijnen zie ik liever niet opduiken, maar ook de andere dieren verstoppen zich vandaag vakkundig.

De paden van het Munnichsbos leiden naar het charmante dorp Sint Odiliënberg. Op een heuvel ligt een prachtige basiliek. Het gebouw is niet zo oud als zijn geschiedenis. In de achtste eeuw werd op deze plek een abdij gesticht door drie Angelsaksische priesters: Plechelmus, Wiro en Otger. Van de toenmalige abdijkerk schiet bijna niets meer over. Tijdens de elfde en twaalfde eeuw werd de abdij vervangen door de huidige kerk. Op het einde van de negentiende eeuw werd het kerkgebouw volledig gerenoveerd onder leiding van architect Johannes Kayser. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, kort voor de bevrijding, werden de torens opgeblazen en moest men nog een keer heropbouwen. Het resultaat is schitterend. De basiliek is op bepaalde tijdstippen toegankelijk voor het publiek. Jammer genoeg ben ik vandaag veel te vroeg vertrokken om te ontsnappen aan de grootste namiddagwarmte. De deur is nog gesloten.

Helaas gaat deze Pieterpad etappe vanaf nu grotendeels over verharde wegen en door een industriegebied. Het traject loopt kilometers lang naast de autosnelweg. En ook al zie je de drukke weg soms niet, je hoort hem altijd. Dit moet zowat het saaiste stuk zijn van de hele langeafstandswandeling.

Gelukkig volgen er na de enerverende wandelkilometers nog enkele leuke stukken door weides waar koeien grazen. Er is een smal wandelpad naast de Spickerbroeklossing, een kabbelend bruin beekje. De koeien kijken lui en ongeïnteresseerd toe. Ze zijn duidelijk gewoon aan Pieterpad wandelaars.

Huis Zuidewijk Spick en het kasteel Hillenraedt zijn de twee historische afsluiters van deze etappe. Het eerste gebouw is een kasteelboerderij uit 1463 die waarschijnlijk in de zeventiende en de achttiende eeuw pas zijn huidige vorm kreeg. Het complex bestaat uit een hoog herenhuis met rondom enkele woon- en dienstgebouwen. Kasteel Hillenraedt werd voor het eerst genoemd in 1392. Alleen de middenbeuk dateert nog uit die tijd. Ook dit kasteel werd grondig verbouwd in de zeventiende en achttiende eeuw. Jammer genoeg is geen van beide toegankelijk voor publiek.

Het absolute hoogtepunt van de dag volgt in de bossen rondom het kasteel. Midden op het wandelpad staat een prachtig reetje. Het beestje springt verschrikt weg en zelfs met de camera in aanslag, ben ik te traag om het dier op beeld vast te leggen.

Nog 63 kilometer te gaan…