De route van de zeven hangende valleien

11 januari 2021: Evora – Pêra 219 km

12 januari 2021: Pêra – Pêra 0 km

Het komt erop aan om een vaste stek te zoeken naar aanleiding van de op til zijnde lockdown in Portugal. Een officiële mededeling van de Portugese regering is er nog niet maar alle kranten voorspellen een harde lockdown zoals die van maart jongstleden. Ik vind een plek bij Mikki’s Place to Stay (https://www.mikki-place-to-stay.com/). Het is een camperplaats met de luxe van een camping, ingericht met uitzonderlijke tuinen en dieren. Er is een café, een restaurant en zelfs een zwembad. Alle faciliteiten blijven open gedurende de lockdown, maar niet zomaar. Ook hier worden strenge maatregelen aangekondigd. Na woensdag worden alleen nog gasten toegelaten die langdurig blijven en op voorwaarde van een negatieve coronasneltest. Enkel op woensdag kan er gewinkeld worden. Vertrekken kan altijd, maar die beslissing is definitief. Het zijn begrijpelijke acties. Er is slechts 1 positief geval nodig om de keet te sluiten.

Het is vandaag de laatste kans om nog volop van de vrijheid te genieten. Ik trek erop uit voor een heel speciale kustwandeling. In het Portugees heet het wandelpad officieel Percurso dos Sete Vales Suspensos wat zoveel wil zeggen als de route van de zeven hangende valleien. Het traject is ongeveer 6 km lang en loopt volledig langs de kust van Praia da Marinha tot in Praia da Vale Centeanes. Wandelaars worden via een op de meeste plaatsen vrij goed te belopen pad meegenomen over boven de zee hangende rotsformaties. Op sommige plekken is het even klimmen geblazen, maar de hoogteverschillen zijn niet zo groot.

Ik begin eraan in Praia da Marinha. Arno van de camperplaats brengt me naar de parking aan het begin van het wandelpad. Het uitzicht is vanaf de eerste meters spectaculair.

De wandelroute is helemaal gratis en wordt aangeduid met een geel-rood symbool, maar het is niet altijd even duidelijk welke richting het uitgaat. Ik raak het spoor onderweg nogal eens bijster. Er liggen enkele kleinere dorpen op het traject. Dat heeft als voordeel dat proviand en drinken meenemen niet hoeft. Let wel op want het zijn toeristenprijzen in deze regio. Ik lunch aan het strand van Praia de Benagil met zicht op zee. Even verder ligt de vuurtoren van Alfanzina die in 1919 het levenslicht zag.

Onderweg zijn er tal van zinkgaten die netjes afgesloten zijn door een houten hek. Het zijn grote holtes, door erosie gevormd in de loop der jaren. In dit gebied vormen ze ondergrondse galerijen.

Gedurende de hele tocht is het uitzicht spectaculair. Het is genieten van het begin tot het einde. Onderweg zijn er voldoende rustplaatsen.

De zogezegd 6km lange voettocht eindigt in Praia da Vale Centeanes met nog maar eens een fenomenaal panorama.

In dit stadje loop ik het centrum binnen om op een zonnig terras nog een laatste keer een drankje te nuttigen. Ook dat is vanaf donderdag definitief verleden tijd. Nadien maak ik gebruik van de Uber app om me weer naar de camperplaats te voeren. Bij thuiskomst staan er 10,1 km en 46 verdiepingen op de stappenteller. Er zijn toch wat hoogteverschillen op het pad van de zeven hangende valleien.

Vanaf morgen volgt er noodgedwongen een blogvrije periode. Lockdown activiteiten zijn nu eenmaal niet zo spannend. Ik blijf nog even hier en wacht af of toerisme in Spanje mogelijk wordt. Als het te lang duurt, vertrek ik binnenkort weer naar België. Corona slaat weer toe in mijn reisplannen, maar het is niet anders.