Met een volle bus naar Jajce

17 juli 2021: Kulen Vakuf – MrKonjic Grad 138 km

18 juli 2021: MrKonjic Grad – Jajce 30 km

19 juli 2021: Jajce – Banja Luka 60 km

De laatste dagen hield ik me vooral bezig met campingbezoeken voor ACSI. Het is telkens een leuk weerzien met de campingeigenaars al is het triest om te zien hoe het land en in dit geval het toerisme te lijden heeft onder de coronaperikelen. Bijna nergens zijn er reizigers uit West-Europa. Ecodorp Zelenkovac is een lichtpunt in de miserie. Ondanks de coronacrisis blijft deze plek een internationaal ontmoetingscentrum, ook al zijn de gasten minder talrijk dan normaal. Ik schreef al enkele verhalen over deze bijzondere plaats. Ze zijn allemaal terug te vinden onder de zoekfunctie op de homepagina. Deze keer ontmoet ik er Djamel en Erin, een man van Algerijnse afkomst woonachtig in Frankrijk en een Amerikaanse jongedame die sinds 2 maanden in Sarajevo werkt. Ze verblijven beiden voor enkele dagen in Zelenkovac. Ze zoeken allebei vervoer naar Jajce. Dat komt goed uit. Ik speel voor buschauffeur en vertrek met een volle bus naar mijn volgende bestemming in internationaal gezelschap. De voertaal is Frans, Engels… en Bosnisch.

Ecozona Zelenkovac is ook de plek waar ik vorig jaar Radenko ontmoette. We bleven mekaar sindsdien zien. Hij is werkzaam in België en dat maakt contact houden enigszins makkelijker. Radenko heeft momenteel verlof en we hebben afgesproken om mekaar te ontmoeten in MrKonjic Grad. Van daaruit maken we samen een trip van een 2-tal weken door Servië. De reis wordt de komende weken een pak eenvoudiger. Ik heb het gezelschap van een vriend, een tolk en tegelijkertijd een gids. Hij neemt zijn job serieus. Bij de eerste stop in Jajce neemt hij me meteen mee op sleeptouw om kennis te maken met plaatselijke bezienswaardigheden en gewoontes. In Jajce gaan we uit eten in Kod Asima, een restaurant dat er niet meteen uitziet als een typische eetgelegenheid. De deur staat open, maar er volgt meteen een trap naar boven. Zonder “gids” zou ik de zaak voorbij lopen omdat het onderscheid tussen een restaurant of een huis niet meteen duidelijk is. Het restaurant is gevestigd in de vroegere woning van een belangrijke Turk, beg genaamd. Het is vergelijkbaar met de functie van een baron. De inrichting van het eethuis is nog steeds typisch Turks. Op de bovenverdieping is er een terras met uitzicht op het centrale plein van Jajce. Radenko bestelt een Bosnisch gerecht met de naam bosanska lonac. Het is een licht pikante stoofschotel die zowel groenten, aardappelen en vlees bevat. Het gerecht wordt geserveerd met brood. Dat is geen uitzondering in Bosnië. Elk gerecht wordt voorzien brood.

Jajce is een bijzonder stadje met heel wat bezienswaardigheden. Ik noem het de stad met de verdiepingen. Bovenaan zijn er de ruïnes van een burcht, resten van een kerk en catacomben. Op het gelijkvloers is er het gezellige stadscentrum en de kelderverdieping valt op omwille van het mooie park en de kunstmatige watervallen. Wij blijven ditmaal op het gelijkvloers voor een drankje, een hapje en een speciale actie op de liefdesbrug. Radenko vindt dat we een hangslot aan de brug moeten hangen. Hij koopt een klein slot aan een van de talrijke souvenirstalletjes, schrijft onze namen erop en hangt het vast aan de brug. Het is een speciale procedure. Wie een slot aan de brug hangt, moet de 2 bijbehorende sleuteltjes er vervolgens afnemen en samen, met gesloten ogen in de rivier gooien. Zo gezegd zo gedaan.

Onderweg naar Banja Luka blijft Radenko zich ontpoppen tot een uitstekende gids. Hij laat me een aantal keer stoppen om enkele bijzonderheden te tonen. In Podmilačje, een deelgemeente van Jajce volgt een tussenstop voor een bezoek aan een klein bedevaartsoord. Het is niet zo bekend als de grote broer in Međugorje. Het is er soms een overrompeling van bedevaarders, maar vandaag is er niemand. Op de plaats wordt nog volop gebouwd aan een gloednieuwe, moderne kerk. De spiraal van de klokkentoren wordt ondersteund door 33 kolommen, een voor elk levensjaar van Christus.

Het bijzondere aan de plek is dat de bedevaarders terecht komen onder een brug, gelegen onder de doorgaande weg om samen te bidden. Aan de andere kant van de brug loopt een pad naar de waterbron met een tekening van de doopscene van Jezus door Johannes de Doper.

We verblijven vanavond op Camp San (https://camp-san.business.site/) in de buurt van Banja Luka. Djordje, de eigenaar heeft zoals elk jaar gezorgd voor een ontstekende ontvangst met eten en drinken a volonté. Morgen gaat de rit verder naar Servië. Ik volg gewoon de gids en laat alles op me afkomen.