Het wilde Westen?

21 september 2017: Albufeira – El Rocio 201 km

Vandaag verlaten we Portugal definitief. We rijden naar het Donana Nationaal Park, nabij Huelva. Het natuurpark is een van de belangrijkste moerasgebieden ter wereld. Het ecosysteem herbergt tal van wilde dieren zoals lynxen, wilde zwijnen, otters, reptielen en meer dan 125 vogelsoorten.

De afstand bedraagt slechts 200 km. Zonder autosnelwegen duurt de rit echter meer dan 5 uur. Als we het uurverschil in Spanje (+ 1 uur) en het aantal rij-uren in rekening brengen, zonder de nodige rustpauzes, komen we pas ’s avonds aan. Tegen onze gewoonte in laten we de GPS een route berekenen met autosnelwegen, maar zonder tolwegen. Het betekent een tijdswinst van maar liefst 3 uur.

Om 14.00 uur arriveren we op Camping La Aldea (http://www.campinglaaldea.com/) in El Rocio. Het is een verzorgde camping met een mooi zwembad.

De zanderige omgeving heeft een hoog woestijngehalte. De temperatuur benadert 30 graden en een plons in het zwembad werkt verfrissend.

Bij het inchecken, plannen we meteen een begeleide excursie naar het nabijgelegen natuurpark. Dat is voor morgen.

Op een steenworp van de camping ligt het dorpje El Rocio. We springen nog even op de fiets voor een korte verkenning. Het is een bijzonder dorpje met slechts 1800 inwoners. Bij het binnen rijden van deze plaats, stopt abrupt de verharde weg. Er zijn enkel zandwegen. Met ons stalen ros, trotseren we moeizaam het mulle parcours. We hebben duidelijk het verkeerde vervoermiddel gekozen…

Het lijkt alsof we in het Wilde Westen of op de filmset van Zorro aanbeland zijn. Zelfs de bars en restaurants zijn uitgerust met hekwerken om paarden aan vast te maken. In het dorp staan veel kerken en andere religieuze gebouwen, maar ook barretjes, restaurantjes en een beperkt aantal winkeltjes.

Eén keer per jaar, rond Pinksteren, stroomt het dorp helemaal vol met pelgrims voor het grootste bedevaart festival van Spanje,  Romeria del Rocio genaamd.  De buurt wordt dan overspoeld door meer dan 1 miljoen bezoekers. Het is haast niet te geloven op een doordeweekse, rustige donderdag als vandaag. Wij kijken onze ogen uit en genieten volop van alle verrassingen die het dorp te bieden heeft. Het is tevergeefs wachten op Zorro die vanaf een balkon op de rug van zijn paard springt, om de wereld te redden. El Rocio moet je gewoon gezien hebben.