Cap de la Nau

1 oktober: Javea – Javea 0 km

Het is vandaag een bijzondere dag. De Catalaanse regering houdt een referendum over de vraag of Catalonië onafhankelijk moet worden. De Spaanse regering doet er alles aan om het – volgens hen illegale – referendum te boycotten. Het is toch een beetje spannend. Maar in Javea merken we niets van de heisa, die zich voornamelijk in Barcelona afspeelt. Alles gaat zijn gewone gangetje, voor zover wij dat kunnen inschatten.

Na het bezoek aan het oude stadsgedeelte gisteren, verkennen we vandaag het strandgedeelte. Javea heeft 9 stranden. Wij rijden met de fiets naar Playa El Arenal, waar een mooie strandboulevard is aangelegd. Hier komen de meeste toeristen. Op de boulevard zijn voldoende terrassen om de inwendige mens in de watten te leggen.

Het strand heeft alles wat de doorsnee toerist verlangt: een wit zandstrand, palmbomen, paraplu’s, ligstoelen en fitness toestellen. Er zijn uitstekende watersport- en zwemmogelijkheden. Het water wordt maar met mondjesmaat dieper.

Vanaf Playa El Arenal kan er een fietsroute gevolgd worden naar Cap de la Nau op 120 m hoogte. De weg naar boven leidt langs verschillende mooie uitzichtpunten. Het parcours heet in het Spaans Ruta de los Miradores.

Vanaf Camping Javea bedraagt de afstand slechts een 10-tal km. De laatste kilometers hebben een behoorlijk stijgingspercentage. Terwijl Andy rondslentert op de mooie boulevard van El Arenal, begin ik vol goede moed aan de beklimming met mijn klassieke damesfiets. Ik ben blijkbaar de enige met zo’n exemplaar. Onderweg wordt ik geregeld ingehaald door amateur wielrenners met bijbehorende uitrusting. Maar ook mijn inspanningen worden beloond met mooie panorama’s.

Bij Cap de la Nau aangekomen parkeer ik mijn damesfiets tussen allemaal koersfietsen. Het is een vreemd zicht.

Bij helder weer is het mogelijk om Ibiza te zien, dat op 90 km afstand ligt. Vandaag is het zwaar bewolkt en er valt, ondanks mijn getuur in de verte, niets waar te nemen dat op een eiland lijkt.

Geoefende bergbeklimmers hebben doorgaans voldoende vocht bij voor onderweg. Ik heb natuurlijk niets bij. Na de afdaling, die ik persoonlijk erger vind dan de beklimming, omwille van de hoge snelheid, geniet ik na op het strand van El Arenal van een extra groot glas cola. Vervolgens speel ik een ijsje binnen om de kwijtgespeelde caloriën weer aan te vullen.

Het is zondag, rustdag. De rest van de namiddag staat er niets op het programma.