Klamme handjes

9 oktober 2017: Cordes-sur-Ciel – Orcet 359 km

De zoektocht naar het laatste restje zon is geen eenvoudige zaak. We bevinden ons in de Midi-Pyrénées. In plaats van zon, moeten we vooral mist trotseren. In Blaye-les-Mines spotten we na de roze paraplu’s van gisteren, daadwerkelijk gele fietsen aan de straatlantaarns. De mosterd komt deze keer wellicht niet van onze eigenste Jan Hoet. Op het wegenparcours in de omgeving van de dorpskern staan de namen van bekende tourvedetten in witgekalkte letters op het wegdek. De gele fietsen zijn een eerbetoon aan de jongste tourkaravaan, die in de zomer passeerde. Wij stoppen er bij de plaatselijke bakker voor een baguette.

Het verkeer verloopt vlot. Nabij Clermont-Ferrand draaien we af naar Camping Huttopia Royat. De weg ernaar toe is een hel. De GPS stuurt ons langs zeer smalle straatjes met een stijgingspercentage tussen de 10% en 15%. Moeten stoppen en vervolgens oog in oog staan met een tegenligger is geen lachertje. Met klamme handen en een ei in de broek, lukt het nipt om niet achterwaarts de berg af te schuiven. De opluchting is groot bij aankomst op de camping. Maar die blijkt van korte duur. Op de receptie is niemand te bespeuren. Bij afwezigheid kan er aangebeld worden. Zo staat het geschreven op een A4-tje. Maar ook dan komt er niemand opdagen. We rijden noodgedwongen verder. Om dezelfde terugweg niet opnieuw hoeven te doen, draaien we de andere kant op. We belanden direct op een grote, goed berijdbare weg…

16 km verder ligt Camping Le Clos Auroy (http://www.camping-le-clos-auroy.com/nl/). Hier is de receptie gelukkig wel bemand.

Vanaf morgen gaan we op de Bourgondische toer. Maar dat is voor later.