Rondje Slovenië, Bosnië-Herzegovina en Kroatië

Vrijdag 18 mei 2018: Geel  –   St. Leon-Rot 544 km

We trekken voor enkele weken oostwaarts richting het voormalige Joegoslavië. Kroatië is al langer een geliefde bestemming bij toeristen en ook Slovenië zit de laatste jaren in de lift. Bosnië-Herzegovina is voorlopig nog  niet zo populair. Toch wordt dit gebied de hoofdbrok van onze reis. De val van het communisme en de onafhankelijkheid van Bosnië verliep in de jaren 90 niet zonder slag of stoot. Er werd hard gevochten. Dit ligt bij velen nog vers in het geheugen en het is wellicht een van de redenen waarom Bosnië nog steeds geen echt vakantieland is. Bij de voorbereiding van deze reis nemen we een kijkje op de website van de Belgische overheid (https://diplomatie.belgium.be/nl/Diensten/Op_reis_in_het_buitenland/reisadviezen/bosnie_en_herzegovina). Hier staat te lezen dat de gevolgen van de burgeroorlog nog niet helemaal verdwenen zijn. Er wordt gewaarschuwd voor niet opgeruimde mijnenvelden. Het betreden van vernielde en verlaten gebouwen is om dezelfde reden geen goed idee. Er wordt zelfs gewag gemaakt van berovingen, soms onder dreiging van geweld. Gelukkig raadplegen we ook andere bronnen die de nadruk leggen op de prachtige natuur, de vriendelijke bevolking en enkele interessante steden. Bosnië blijft vooralsnog gevrijwaard van massatoerisme. Bijgevolg komen opdringerige verkopers, te dure overnachtingen en andere toeristenvallen er nog niet voor. Bovendien is het land betaalbaar. Dat is niet de belangrijkste reden om voor een bestemming als Bosnië te kiezen, maar het is wel mooi meegenomen.

We hebben 4 weken tijd om de ronde van Slovenië, Bosnië-Herzegovina en Kroatië te volbrengen. De eerste echte tussenstop is voorzien te Bled in Slovenië. Dit is ongeveer 1100 km. Het is de bedoeling om Duitsland en Oostenrijk in sneltempo te overbruggen. Ter info, ons sneltempo is vergelijkbaar met dat van een slak.

Veel valt er niet te vertellen over de eerste vakantiedag. We rijden via Luxemburg richting Trier over de snelweg. Vanaf Trier gaat het richting Kaiserslautern om te eindigen in de omgeving van Mannheim. Rond 16.00 uur beslissen we om stilaan op zoek te gaan naar een plekje om te overnachten. In Brühl ligt een camping aan een meer. Dat lijkt ons een mooie slaapplek. We stellen de adresgegevens van de camping in op de GPS en volgen trouw de gesproken richtlijnen. Plots staan we aan het water, terwijl de GPS-stem klinkt: “Neem de overzet”.

We staan stil voor de Rijn. Er vaart voortdurend een klein veerpont van de ene naar de andere kant. Enthousiast laten we ons naar de overkant voeren.

Het boottochtje duurt maar een paar minuten. Voor we het goed en wel beseffen, staan we op de andere oever. De GPS blijkt vandaag apenkuren te hebben. “Probeer om te keren, neem de overzet.”, luidt de eerstvolgende boodschap, na het starten van de camperbus. Wanneer we het stratenplan van dichterbij bestuderen, blijkt de uitverkoren camping inderdaad aan de overkant van het water te liggen. We stappen over naar plan B en kiezen een andere kampeerplek uit, eentje aan de kant van de Rijn waar we ons nu toch bevinden.

Het wordt Camping St. Leoner See (https://www.st.leoner-see.de/). Het is een grote en druk bezochte camping, gelegen aan een recreatieplas waar windsurfen en waterskiën aan een kabelbaan tot de mogelijkheden behoort. De ontvangst is niet bepaald hartelijk. De norse man aan de receptie is aan de ongeduldige kant. Wanneer we hem niet onmiddellijk verstaan, omdat zijn collega’s een geanimeerd gesprek voeren, buldert hij opnieuw en duidelijk tegen zijn zin, de op te volgen richtlijnen. We laten het niet aan ons hart komen, want we zijn tenslotte op vakantie.