Omgeving Banja Luka

25 mei 2018: Kulen Vakuf – Karanovac 135 km

Het weer in Bosnië is al de hele week op zijn Belgisch. De temperaturen schommelen rond 23 à 24 graden, maar het is wisselvallig. Op eenzelfde dag is het zonnig, regenachtig, bewolkt en  winderig. Ook onweersbuien zijn dagelijkse kost. Meestal begint het gedonder ’s nachts. Terwijl we ’s avonds in Kulen Vakuf binnen in het restaurantje van de camping genieten van een goulash stoofpotje met brood en wijn, krijgen we een gratis lichtschouwspel met zicht op de rivier. Mooi is het wel.

Bosnië is nog niet zo populair bij toeristen. De toeristische infrastructuur en de kampeermogelijkheden breiden beetje bij beetje uit, maar zijn nog niet up to date zoals in “echte” Europese vakantielanden. Blijkbaar is er tijdens het onweer van gisterenavond vocht in de elektriciteitskabel van de camperbus geraakt. Bij gebrek aan aarding in de elektriciteitskastjes op de kampeerplekken, is de buitenkant van de bus elektrisch geladen. Ik ondervind het aan den lijve bij het openen van de achterdeuren. Een onverwachte elektrische schok is het resultaat. Ik ben meteen klaarwakker om 7 uur ’s ochtends. Andy, die nog aan het ontwaken is, vraagt zich af welke fratsen ik uithaal en gelooft niks van het hele verhaal. Wanneer hij de deur aanraakt, gebeurt er niets. Vreemd. Mijn gekke man heeft onmiddellijk begrepen dat het aan het materiaal ligt waarvan mijn schoeisel gemaakt is. Hij onderwerpt me meteen aan een ter plekke verzonnen wetenschappelijke test. Ik ben kennelijk het aardingsmechanisme. Hij laat me opnieuw de proef doen met zijn schoenen. Er gebeurt niets. Andy houdt me nog een tijdje aan het lijntje en heeft op dit vroege ochtenduur meteen de slappe lach. Een goed begin van de dag. Andy verkneukelt zich in het elektrocutie gebeuren en ik hoef niet meer naar de kapper.

Vandaag rijden we richting Banja Luka. De stad ligt in Krajina-gebied. Het is een heuvelachtig, groen boslandschap met de Una, de Sana en de Vrbas als 3 belangrijkste rivieren.

Vissen en picknicken naast de rivieren zijn populaire bezigheden. Ook raften en kajakken is bij sportievelingen erg in trek. We stoppen in Karanovac op een kleine kampeerlocatie, Camp San (http://camp-san.business.site/).

Djordje, de eigenaar heeft rondom zijn woning een minicamping aangelegd. De man onthaalt ons op Bosnische wijze. Dat betekent zeer hartelijk en enthousiast. We voelen ons meteen welkom. Djordje heeft vorig jaar de benedenverdieping van zijn woning verbouwd met allerlei sanitaire voorzieningen voor kampeerders. Hier is geen elektrocutie mogelijk. De tuin daalt af tot bij de Vrbas rivier. Zwemmen in de rivier is een optie. In samenwerking met de buurman worden rafting tours aangeboden.

’s Avonds doen we ons tegoed aan een typische Bosnische maaltijd in een restaurant, 50 meter verderop. Bosniërs zijn echte carnivoren. Er wordt veel vlees gegeten en in mindere mate groenten. Brood is standaard bij elke maaltijd inbegrepen. Het restaurant ligt eveneens naast de rivier in een mooie omgeving.