Medugorje

4 juni 2018: Medugornje – Orebic 90 km

Medugorje is een van de grootste katholieke bedevaartsoorden van Europa. De stormloop begon toen de Maagd Maria in 1981 zou verschenen zijn aan enkele jongeren. Van toen af aan beweerden steeds meer mensen dat ze de Heilige Maagd gezien hadden. Het stadje waar in feite niet zo veel te beleven valt, is sindsdien een toevluchtsoord voor katholieken uit de hele wereld. Nochtans is het bedevaartsoord niet als zodanig door de paus erkend. Er is blijkbaar discussie over de echtheid van de verschijningen. In het centrum van Medugorje staat de kerk, die pas in 1969 gebouwd werd. Rond de kerk zijn de hotels, restaurants en souvenirwinkels als paddenstoelen uit de grond geschoten. De winkels verkopen vooral religieuze souvenirs zoals Mariabeelden, paternosters en andere godsdienstige gadgets.

We zijn nog net getuige van de dagelijkse openluchtviering achter de kerk. Aan de zijkant van het gebedshuis is het mogelijk om buiten te biechten. Wij krijgen honger en zoeken een restaurantje. De kerk is zichtbaar vanop het terras. Blijkbaar zijn er ook laatavond vieringen, want het wordt steeds drukker en drukker. Bussen droppen alsmaar meer mensen in de buurt van de kerk. Wij keren terug naar de camping.

Na het ontbijt nemen we afscheid van Bosnië-Herzegovina. We zetten koers naar Peljesac, een schiereiland ten westen van Dubrovnik. Om er met de bus te geraken, moeten we normalerwijze 3 grensposten overbruggen. De weg van Medugorje naar Peljesak gaat van Bosnië-Herzegovina naar Kroatië, vervolgens terug naar Bosnië-Herzegovina om tenslotte weer in Kroatië te eindigen. De eerste grensovergang is een makkie. Na een snelle paspoortcontrole zijn we weer weg.

De tweede grenscontrole komt er niet. De grenspost is namelijk afgesloten met ijzeren hekken. Er is geen doorkomen aan. Er zit niets anders op dan om te keren en een andere route te proberen. Die poging mislukt eveneens. Ook de volgende grenspost is afgesloten. Als alternatief draaien we nog maar eens om. Deze keer rijden we naar Ploce, waar een veerdienst naar het schiereiland Peljesac is.

De veerboot vaart 2 à 3 keer per dag  naar Trpanje. We hebben geen benul van de vaartijden, maar het geluk is aan onze kant. We kunnen nog net een ticket bemachtigen en op de veerboot rijden. Achter ons gaat de laadpoort onherroepelijk dicht. De overzet duurt iets meer dan een uur. De rotskust van de Kroatische kust is imposant.

Na aankomst rijden we richting Orebic aan de andere kant van het schiereiland. Deze regio staat bekend om zijn uitstekende wijnen. Maar eerst zijn we toe aan wat rust. We belanden op Camping Nevio (https://www.nevio-camping.com/). Het is een kampeerplaats van een ander kaliber dan we tot nu toe gewend zijn. De normale prijzen zijn 40 € per overnachting in het laagseizoen , maar de ACSI-kortingskaart opent camping-deuren. Voor 17 € per nacht zijn we gesteld. Alle camperplekken hebben uitzicht op zee. Er is een zwembad en vooral veel wasmachines. Die zullen we morgen goed kunnen gebruiken.