Ferry-perikelen

6 september 2018: Sirmione – Falcomare Marittima 368 km

De overtocht naar Griekenland nadert met rasse schreden. Het wordt tijd om de nodige paperassen voor de grote oversteek bijeen te zoeken. De boekingsbevestiging zit geklasseerd in een keurig mapje, maar het blijft onvindbaar. De bus binnenste buiten keren, helpt geen zier. De nodige papieren blijven spoorloos. Leve het digitale tijdperk. Het noodzakelijke document zit nog netjes opgeslagen in de mailbox. Bij het uitchecken op de camping is men zo vriendelijk om de boekingsbevestiging opnieuw uit te printen.

Het is even gedaan met traag reizen. Om vrijdagmiddag de ferry te nemen, is het nodig om vandaag dicht bij Ancona te geraken. We gaan resoluut voor tolwegen. Na 368 eentonige en prijzige kilometers arriveren we in Falcomare Marittima op Camping Rocca Mare (http://www.campingroccamare.it/en/index.php). Deze camping is niet terug te vinden in de reguliere gidsen, maar heeft wel een website. Wij hebben deze locatie op voorhand gegoogeld met als enige vereiste de afstand naar de haven van Ancona. Die bedraagt slechts 15 km. Op het kampeerterrein zijn geen buitenlandse toeristen te bespeuren. Er wordt voornamelijk gekampeerd door Italianen in houten bungalows gecombineerd met stacaravans. Velen verblijven hier een ganse zomer.

Het ziet er een beetje oubollig uit, maar het voldoet voor vannacht. Er is zelfs een zwembad en een terras waar de campingbewoners verbroederen. Het gaat er gezellig aan toe. Italiaans is de voertaal, maar we ontdekken dat het barmeisje een rasechte Belgische uit Charleroi is. Frans spreken, blijft toch makkelijker voor een Belg dan Italiaans. Het kampeerseizoen loopt op zijn einde. Op 10 september begint de camping aan zijn winterstop.

We verblijven kortbij de Adriatische kust in de buurt van het strand. Vol verwachting verkennen we de strandboulevard per fiets.

Op het mooie kiezelstrand na, valt er niet veel te beleven. We vinden er welgeteld 1 pizzatent. De rest ligt er wat troosteloos bij. Aftandse restaurantjes lijken reeds lang gesloten en vakantiehuisjes in jaren 70-stijl, sieren de strandomgeving. De toeristische hoogdagen zijn hier verleden tijd. We drinken een verrassend lekker wijntje in een eenzame pizzeria en kijken uit naar de grote oversteek. Ondertussen vernemen we per mail dat de ferry morgen uitvaart met 3 uur vertraging. Het wordt een lange dag.