Kalavrita

10 september 2018: Akrata – Akrata 0 km

De trein is altijd een beetje reizen. We rijden vandaag met het openbaar vervoer van Diakopto naar Kalavrita, een stadje op een hoogte van 735 m. Het is een spectaculaire treinrit. De tocht gaat al slingerend via tunnels en smalle bruggen door de ruige Vouraikoskloof. Op het steilste stuk klimt het dieseltreintje 1 m per 7 m met behulp van een tandradbaan.

Het is een populaire toeristische attractie. De familie Tzavellas-Manolis van Camping Akrata Beach reserveert op voorhand treintickets om zeker te zijn van een zitje. De vrouw des huizes speelt tegen een faire vergoeding taxichauffeur om ons naar het station te brengen. De kostprijs van de treinrit bedraagt 19 € voor een retourticket. Er is onderweg slechts 1 halte bij het dorp Kato Zachlorou. Wie hier uitstapt kan naar het Mega Spileo klooster wandelen, 3 km verderop. Het is een van de oudste kloosters van Griekenland. Het is gebouwd in de holte van een rotswand en telt maar liefst 8 verdiepingen. Wij blijven zitten tot aan het eindstation in Kalavrita.

Het is een stadje met bijna 2000 inwoners. Het is niet alleen populair in de zomer maar ook als wintersportplaats voor skiliefhebbers. De momenteel gesloten après-ski-bars zijn hier de stille getuigen van.

In Kalavrita speelt helaas ook een gruwelijke geschiedenis. Tijdens WO II werd nagenoeg de complete mannelijke bevolking van 13 jaar en ouder uitgemoord door de Duitse bezetter. Gedenktekens van dit immense drama staan her en der in de stadskern verspreid in de vorm van oorlogsmonumenten. Er is ook een Hollocaust museum opgezet dat de wrede geschiedenis van het stadje vertelt, maar dit is niet geopend op maandag. De deur blijft gesloten.

De klok van de linkertoren van de kerk blijft eeuwig stilstaan op 2.34 uur, het tijdstip van de massamoord op 13 december 1943. Er werden naar schatting tussen de 600 en 1200 slachtoffers koelbloedig afgemaakt. De kerk werd in brand gestoken, maar volledig heropgebouwd.

De treinverbindingen tussen Diakopto en Kalavrita zijn beperkt. Doordeweeks zijn er 3 ritten, in het weekend slechts 2. Het is van groot belang om de laatste trein van 15.28 uur te halen. Na een wandeling door het dorp, begeven we ons opnieuw naar het station. Wie de laatste trein mist, kan op hotel gaan of een taxi nemen. De enige andere mogelijkheid is te voet afdalen via de spoorwegbedding. De tocht van 22 km duurt voor een geoefend wandelaar ongeveer 5 uur. Het is geen sinecure om de oneffen wandelroute tot een goed einde te brengen.

Mevrouw Tzavellas-Manolis staat al klaar aan het station van Diakopto om ons af te halen. We sluiten de avond af met alweer een karafje plaatselijke wijn.