Naar Isthmia via omwegen

11 september 2018: Akrata – Isthmea 209 km

De Peloponnesos-reisgids uit de Marco Polo serie beveelt enkele mooie autoroutes aan. Wij kiezen vandaag voor route 2 (blz 101), maar dan in omgekeerde volgorde. Niet om tegendraads te doen, wel omdat onze huidige locatie toevallig aan het andere eind ligt. In omgekeerde richting denken, blijkt niet zo eenvoudig. We rijden in eerste instantie hopeloos verloren via smalle bergwegen. Op een bepaald punt eindigt het “bergpad” simpelweg. Daar staan we dan, zonder mogelijkheid tot omkeren. Aan het eind van het doodlopend weggetje staat toevallig een verdwaald huis. De Griekse bewoners zijn thuis en spreken goddank goed Engels. Ze vragen zich terecht af wat iemand in dit gat komen zoeken. De man is erg behulpzaam. Hij kent een verborgen plekje om de bus te draaien. Nadat hij de grote draaitruc eerst voordoet met zijn eigen wagen, ben ik aan de beurt. Het is een krappe oefening, maar het lukt. De man zet ons vervolgens op het juiste spoor door voorop te rijden. We zijn de behulpzame Griek nog steeds dankbaar.

Het geplande traject gaat ook door de bergen, maar de wegen zijn gelukkig iets breder dan de vorige. De rijbaan biedt voldoende ruimte, maar is in slechte staat. Het is een kunst om de diepste putten te vermijden. Er is niet veel verkeer. Aan de meeste gaten is te ontsnappen door er omheen te slalommen. Er zijn onderweg weinig stopmogelijkheden. Af en toe lukt het om even van het panorama te genieten.

De route gaat door kleine dorpjes zoals Evrostina, Steno, Goura en Kastanea. Elk dorpje heeft een ontmoetingsplaats voor locals in de vorm van een Griekse taverne. Een café frappé (ijskoffie) kan smaken bij warme temperaturen.

Onderweg zijn er verschillende meren. Er is niet veel van te zien, want aan het eind van de zomer staan alle rivieren en plassen in dit gebied droog. Aan het uitgedroogde meer van Stymfalia volgt een lunchpauze. Vanaf hier is een wandeling van 1,8 km mogelijk naar restanten van een klooster uit de 13de eeuw. Ik begin vol goede moed aan de korte, eenzame tocht. Er is geen mens in de buurt en ik keer snel op mijn stappen terug wanneer er grommende geluiden uit de bosjes komen. Ik twijfel nog steeds aan mijn zintuiglijke waarnemingen, maar toch…

Na een avontuurlijke maar trage bergrit arriveren we op Camping Isthmia Beach (http://www.campingisthmia.gr/). De camping ligt in de buurt van het kanaal van Korinthe en de ruïnestad Oud Korinthe. De zwerftocht door de Griekse Peloponnesos wordt steeds boeiender. Het is nu de hoogste tijd om de “verrassingspasta” van chef Andy te proeven. De wijn, die we cadeau kregen op de laatste camping zal er lekker bij smaken.