Aankomst in Bosnië

27 april 2019: Mauterndorf – Bosanska Krupa 467 km

Het is voorlopig de laatste autosnelweg-dag, of beter gezegd tunnel-dag. De route is ermee bezaaid. Ik voel me meestal als een vis in het water achter het stuur van de bus, maar tunnels zijn niet mijn ding. Ze geven me een benauwd gevoel. Focussen op het licht aan het einde van de tunnel is de kunst. De ideale tunnel is vierkant, ruim, met 2 afgescheiden rijstroken in 1 rijrichting en helder verlicht. Helaas zijn dit soort tunnels zeldzaam. Ze worden niet op maat gemaakt. Naar schatting doorkruis ik vandaag een 20-tal  gedrochten. De ene al wat langer dan de andere. De meesten hebben afgeronde wanden waardoor het lijkt of de muren op me afkomen. Er is geen andere optie dan erdoor heen rijden. Vooral de “disco-tunnels” met een lichtspel in verschillende kleuren aan weerszijde van de rijbaan irriteren me mateloos. Het is net een voorbijflitsende discotheek zonder muziek en bijbehorende DJ’s. De Katschbergtunnel (5,9 km) in Oostenrijk en de Krawankentunnel (7,9 km) op de grens van Slovenië en Kroatië zijn de langste pijpen waar ik doorheen moet. Het is een opluchting als het tunneltraject achter de rug is.

Halverwege Kroatië stopt ook het laatste stuk autosnelweg. Wat dan volgt, is meer mijn ding: bochtige, hobbelige smalle wegen met het uitzicht van een lappendeken. Alhoewel deze streek geen uitgesproken berggebied is, zijn er af en toe toch hellingspercentages van 10%. Het klimmen, dalen en draaien is in elk geval veel leuker dan tunnels. De laatste 150 km gaan veel langzamer vooruit, maar het uitzicht onderweg is in elk geval mooi.

Net voor de grens met Bosnië wordt de lucht gitzwart. Bliksemschichten in de verte kondigen een zwaar onweer aan. En ja hoor, de route richting Bihac loopt er dwars doorheen. De wegen zijn amper berijdbaar omwille van de enorme waterplassen. Het zicht is zeer beperkt. Gelukkig is er weinig verkeer en kan ik rustig verder sjokken in mijn eigen slakkengangetje om de moeder van alle onweders te trotseren.

Bosanska Krupa, mijn eerste stop ligt aan de Una rivier. Het is een schitterend natuurgebied.

Vannacht slaap ik op Camping Unacamp (http://www.unacamping.com/). Het is een eenvoudige, nette camping aan de rand van de rivier. Er is veel bedrijvigheid. Een Kroatische vriendengroep brengt er het weekend samen door. Ze maken er een eet, drink en zangfestijn van. Ik word onmiddellijk uitgenodigd aan tafel voor een heerlijk stoofpotje, gevolgd door pannenkoeken met chocopasta van Nutella, aangevuld met een hoeveelheid bier en schnapps. De leuke bende trakteert me zelfs op een welkomstlied. Het wordt een verrassende avond.