Kulen Vakuf

28 april 2019: Bosanska Krupa – Bihac 52 km

29 april 2019: Bihac – Kulen Vakuf 42 km

De “blogstilte” van 28 april heeft te maken met 3 campingbezoeken die ik deed in functie van mijn ACSI-inspectieronde. Het is tof om de mensen van de verschillende campings opnieuw te ontmoeten, maar naast de nodige administratie levert het geen spannende reisverhalen op.

Vandaag zijn er wel enkele reisdoelen. Het is een troosteloze dag. Het regent pijpenstelen en de temperatuur blijft hangen rond een graad of 10. Het voornemen om het bruisende stadscentrum van Bihac te verkennen, valt letterlijk in het water. Omdat een stadswandeling in de gietende regen me niet bekoort, kies ik voor plan B. De route gaat naar Kulen Vakuf, 35 km verderop. Onderweg beraam ik enkele korte tussenstops. 3 km ten zuidoosten van Bihac is fort Sokolac de eerste halte. Het fort werd gebouwd in de 14de eeuw. De weg ernaartoe gaat bergop en is niet al te breed. Er zijn weinig parkeerplaatsen, maar het is mogelijk om de bus even te droppen aan de voet van de burcht in de omgeving van een van de islamitische begraafplaatsen. Een korte klim van 500 meter via een pad van nat gras en modder leidt naar het hoger gelegen bouwwerk. Omwille van de weersomstandigheden ligt het paadje er uiterst glad bij. Uit veiligheidsoverwegingen stopt de klimpartij halverwege. Volgens de reisgids is het panorama van bovenaf in normale weersomstandigheden erg mooi, maar dat krijg ik niet te zien. Het mistige uitzicht op de toren volstaat.

De rijweg is glibberig omwille van het overtollige water dat van de berg stroomt. Langzaam en uiterst behoedzaam zet ik de afdaling in. De volgende stop is voorzien in het Una nationaal park met zijn mooie rivier en klaterende watervallen. Maar ook hier gaat de stop niet door. Ik ben nat genoeg. Hopelijk is het morgen een beetje opgeklaard en kan ik toch nog naar het nationaal park. Er is één groot voordeel aan dit rotweer. De buitenkant van mijn busje is weer schoon. De binnenkant is een ander verhaal.

Ik rijd verder naar mijn volgende slaapplaats, Camp Buk (http://www.raftinguna.com/). Deze familiecamping ligt op een prachtige plek aan de Una rivier, midden in het Una nationaal park. Voor de liefhebbers worden er allerlei sportieve activiteiten georganiseerd op en naast het water. Er is een mooi terras en restaurantje boven het water met uitzicht op de rivier. Alba zorgt zoals gewoonlijk voor een enthousiast onthaal. Het is de viervoeter van de familie. Deze lieve hond is meer terug te vinden in het water dan op het droge. Voor aankomende gasten onderbreekt ze steevast haar zwemsessies.

De weersvoorspellingen blijven de komende dagen slabakken. Het wordt iets warmer en de regenbuien zouden verminderen. Ik probeer me droog te houden in afwachting van betere tijden. Het is de ideale dag om binnen door te brengen met een goed boek. Dat is plan C.