Zippen en spel “met” grenzen

20 mei 2019: Zabljak – Kremna (Servië) 163 km

We verblijven sinds gisteren in de regio van het Durmitor Nationaal Park. Het gebied heeft een oppervlakte van bijna 400 km². Het landschap is een reuze speeltuin voor  natuurliefhebbers. Er zijn meer dan 40 bergtoppen hoger dan 2000 m, uitgestrekte weilanden, oerbossen, gletsjers en bergmeren. De kloof van de Tara-rivier maakt ook deel uit van het nationale park. Het is de langste (80 km) en diepste (tot 1300 m) kloof van Europa. Wij bezoeken de kloof ter hoogte van de Tara-brug. Deze boogbrug is 365 m lang en hangt 173 m boven de rivier.

De meest avontuurlijke manier om de indrukwekkende brug te bekijken is ernaast vliegen op een hoogt van 150 m.  Dat doen we met de extreme zip-line. Vast gegordeld en hangend aan een staalkabel steken we aan 50 km per uur de Tara-kloof over met zicht op de wilde Tara-rivier, diep onder ons. Het is een unieke ervaring. De luchtdoop heeft een prijskaartje van 20 €. De 2de vlucht is aan halve prijs en de 3de helemaal gratis. Dat laten we ons geen 2 keer zeggen…

Na deze buitengewone ervaring gaat de rit verder naar Servië. Dat lukt niet helemaal zonder oponthoud. De GPS doktert een mooie route uit langs kleinere bergwegen met maar liefst 3 grensovergangen: Montenegro – Servië – Bosnië en weer Servië. Aan de eerste grenspost is een paspoort en groene kaart controle voldoende. We maken voor het eerst kennis met de Servische wegen en dat valt niet mee. De bergroute wordt smaller, de hobbels hoger en de gaten dieper. De eerste 35 km ontmoeten we welgeteld 3 tegenliggers. De schaarse bewoners in dit gebied zwaaien enthousiast bij het zien van een vreemde nummerplaat.

Bij de grensovergang van Servië naar Bosnië volgt er een strengere controle. De douanier vraagt naar wapens en wil dat de kofferdeuren geopend worden. Dat is lastig met een fiets achterop de buscamper. Ik nodig hem uit om de bus van binnenuit te inspecteren. Via het omhoog geklapte bed wordt de inhoud van de kofferruimte zichtbaar. De man gaat gelukkig akkoord. Hij opent hier en daar wat kasten en lijkt in eerste instantie tevreden. Maar we zijn nog niet aan de nieuwe patatten. Caroline gebruikt haar internationaal paspoort. Bij de grens van Montenegro naar Servië heeft ze geen stempel gekregen. Volgens de douanebeambte moeten we de 35 km lange rit door de bergen opnieuw doen om aan een stempel te geraken. Dat zien we niet zitten. De aloude truc van niet begrijpend reageren werkt. We foefelen het internationale paspoort weg en geven hem in de plaats de gewone Belgische identiteitskaart. Na enige aarzeling mogen we onze weg  voortzetten. Vanuit Bosnië opnieuw in Servië geraken is een stuk eenvoudiger. De operatie “grensovergangen” heeft veel tijd gekost.

Camping  Zip in Kremna (https://www.bedandbreakfast.eu/bed-and-breakfast-nl/kremna/camping-zip/5221260/) is de eerste overnachtingsplaats in Servië. Het is een nieuwe camping aan de rand van een klein dorpje met een paar hotels en enkele winkeltjes. We genieten van een warm avondmaal in een plaatselijk hotel en betalen in totaal 12,5 €. Dat is echt te gek.