Zippen en spel “met” grenzen

20 mei 2019: Zabljak – Kremna (Servië) 163 km

Het Durmitor Nationaal Park heeft een oppervlakte van bijna 400 km². Het landschap is een reuze speeltuin voor natuurliefhebbers. Er zijn  uitgestrekte weilanden, oerbossen, gletsjers, bergmeren en meer dan 40 bergtoppen boven 2000 m. De kloof van de Tara rivier maakt deel uit van het nationale park. Het is de langste (80 km) en diepste (tot 1300 m) kloof van Europa. Wij bezoeken de ravijn ter hoogte van de Tarabrug tussen de dorpen Đurđevića en Trešnjica.  De boogbrug is 365 m lang en hangt 173 m boven de rivier. Het was ooit de grootste betonnen overspanning van Europa voor gemotoriseerde voertuigen. De constructie was aanvankelijk geen lang leven beschoren. De bouwwerken waren voltooid in 1940 en slechts 2 jaar later werd de brug alweer opgeblazen door partizanen. De heropbouw was een feit in 1946.

De meest avontuurlijke manier om de indrukwekkende brug te bekijken is ernaast vliegen op een hoogt van 150 m. Dat doen we met de Extreme zip-line (https://tarazipline.me/). Vast gegordeld aan een staalkabel steken we aan 50 km per uur de Tarakloof over met zicht op de wilde Tararivier, diep onder ons. Aan de overkant worden de deelnemers opgewacht door pickup trucks. Wie in de laadbaak klimt, wordt weer netjes teruggevoerd naar de overkant. Het is een unieke ervaring. De luchtdoop heeft een prijskaartje van 20 €. De 2de vlucht is aan halve prijs en de 3de helemaal gratis. Dat laten we ons geen 2 keer zeggen…

Na deze buitengewone ervaring gaat de rit verder naar Servië. Dat lukt niet helemaal zonder oponthoud. De GPS doktert een mooie route uit langs kleinere bergwegen met maar liefst 3 grensovergangen: Montenegro – Servië – Bosnië en weer Servië. Aan de eerste grenspost volgt een paspoortcontrole en er wordt gecheckt of de autoverzekering in orde is. We maken voor het eerst kennis met de Servische wegen en dat valt niet mee. De bergroute wordt smaller, de hobbels hoger en de gaten dieper. De eerste 35 km duren twee volle uren en we ontmoeten  welgeteld 3 tegenliggers. De schaarse bewoners in dit gebied zwaaien enthousiast bij het zien van een vreemde nummerplaat.

Bij de grensovergang van Servië naar Bosnië volgt er een strengere controle. De douanier vraagt naar wapens en wil dat de kofferdeuren geopend worden. Dat is lastig met een fiets achterop de buscamper. Ik nodig de beambte uit om de bus van binnenuit te inspecteren. Via het omhoog geklapte bed wordt de inhoud van de kofferruimte zichtbaar. De man gaat gelukkig akkoord. Hij opent hier en daar wat kasten en lijkt in eerste instantie tevreden. We zijn nog niet aan de nieuwe patatten. Caroline gebruikt haar internationaal paspoort. Bij de grens van Montenegro naar Servië heeft ze geen stempel gekregen. Volgens de douanebeambte moeten we de 35 km lange rit door de bergen opnieuw doen om aan een stempel te geraken. Dat betekent nog eens 4 uur rijtijd en dat zien we niet zitten. De aloude truc van niet begrijpend reageren, werkt. We foefelen het internationale paspoort snel weg en overhandigen in plaats daarvan de gewone Belgische identiteitskaart. Na enige aarzeling mogen we onze route voortzetten. Vanuit Bosnië opnieuw in Servië geraken is een stuk eenvoudiger. De operatie “grensovergangen” heeft veel tijd gekost.

Camping  Zip in Kremna (https://www.bedandbreakfast.eu/bed-and-breakfast-nl/kremna/camping-zip/5221260/) is de eerste overnachtingsplaats in Servië. Het is een nieuwe camping aan de rand van een klein dorp. In de buurt zijn een paar hotels en enkele winkels. We genieten van een warm avondmaal in een plaatselijk hotel en betalen in totaal 12,5 € voor een uitgebreide maaltijd. Dat is echt te gek.