Avontuurlijk Servië

21 mei 2019: Kremna – Mataruska Banja 161 km

Er staat vandaag geen speciale eindbestemming op het programma. Het voornaamste doel is korter bij Sofia in Bulgarije geraken vermits Caroline er zondag haar terugvlucht naar België neemt. Eigenlijk wil ik haar best wat langer bij me houden. Reizen met Caroline is minstens 4 sterren waard. Na een verfrissende ochtenddouche staat het ontbijt klaar en is het busje helemaal gepoetst. Mr Proper verbleekt bij zoveel smetteloze toewijding.

Een belangrijke tussenstop onderweg naar Sofia is Davolja Varos in het zuiden van Servië. De bestemming is onbereikbaar op slechts één rijdag. De staat van het Servisch wegennetwerk is ongeschikt voor snelle verplaatsingen. De 161 km overbruggen, kost tijd omdat we de toeristische route verkiezen boven de autosnelwegen.  De eerste 80 km leggen we af tegen een tempo van maximum 40 km per uur. Het erbarmelijke wegdek is de boosdoener. De smalle wegen zitten vol diepe putten en ongelijke hobbels. Het is de kunst om alle obstakels zo goed mogelijk te ontwijken. De buscamper verandert in een rammelbak en de inhoud van de keukenkasten protesteert luidkeels. Het wegennet van Kroatië, Bosnië of Montenegro is luxueus in vergelijking met dat van de Servische buren. Het is een speciale ervaring waar ik stiekem van geniet. Af en toe stoppen om het mooie panorama te bewonderen, hoort erbij. De laatste 80 km gaan over een betere en grotere weg.

De rare nummerplaat met vreemde rode letters heeft een bijkomend effect. De inwoners zwaaien vaak enthousiast in het voorbij rijden. In deze regionen zijn toeristen zeldzaam. Er wordt er amper Engels, Frans of Duits gesproken. We pauzeren soms om iets te drinken in een plaatselijke kroeg. Omdat een conversatie niet evident is, sleuren we overal een woordenboekje mee. Het leidt tot rare toestanden. Nadat Caroline en ik een koffie bestellen op een terras in Pozega, mogen we om een of andere reden niets betalen. De buurman aan de tafel naast ons heeft de rekening al voldaan. Hij heeft het gemunt op de cigarillo’s van Caroline. Die zijn hier niet verkrijgbaar. In ruil voor een sigaar betaalt hij 0,80 € voor 2 koffie’s. Het is ogenschijnlijk een klein bedrag. Voor een Serviër is het een dure sigaar.

Na 161 km komen we aan bij Sportcentrum Okanik in Mataruska Banja. Hier zijn campers welkom op het basketbalveld voor 10 €. Het is eens iets anders dan een camping. Een lange verlengkabel vanuit de sporthal zorgt voor elektriciteit. De douches en toiletten van het complex zijn toegankelijk voor kampeerders tijdens de openingsuren.

Het sportcomplex ligt op loopafstand van het kleine dorpscentrum. Aan de drukke hoofdstraat zijn enkele leuke terrassen. Het uitzicht op 2 arbeiders die onbeveiligd werken uitvoeren aan een putdeksel in het midden van de rijbaan, nemen we er met plezier bij.

Op het terras trekken we ongewild alle aandacht. Wij zijn de vreemde eenden in de bijt. Mensen proberen een praatje te maken, maar dat is niet evident. Als de Belgische afkomst duidelijk wordt, komt een oudere man ons aan tafel vergezellen. Het is een Frans sprekende Serviër die jaren in Zwitserland woonde en werkte. Na zijn loopbaan keerde hij terug naar zijn geboorteland. Tijdens een babbel van een half uur slaagt de man erin om stiekem de rekening te betalen. Ditmaal mag Caroline haar sigaartjes houden. De lekkere warme maaltijd die we achteraf nuttigen, kost voor ons beiden in totaal een luttele 6,27 €. Bizar weinig.