Laatste stop voor Turkije

30 mei 2019: Obzor – Biser 322 km

Ik heb nog 50 Bulgaarse Lev (25 €) op overschot. Het is genoeg om te overnachten en eventueel te eten. Ik blijf nog een nachtje in Bulgarije om ervan af te raken. Na 322 km over normale wegen kom ik aan in Biser. Volgens mijn informatie is er een luxe-camping in het kleine dorp. Dat lijkt wel wat. Rond 14.00 uur kom ik aan op Sakar Hills Camping (http://www.sakar-hills.com/). Naar Bulgaarse begrippen is het inderdaad een prima plek om te overnachten. De camping heeft een mooi grasveld met zelfs verharde plaatsen. De Britse eigenaar weet natuurlijk als geen ander zijn gras te onderhouden.

Alle faciliteiten voor campers zijn aanwezig en dat is uitzonderlijk in de Balkanlanden. De hele zwik komt aan de beurt: vuil water lozen, zuiver water bijvullen en chemisch toilet ledigen. De camperbus kan er weer een tijdje tegen.

Er is nergens enige informatie te vinden over Biser. Op de kampeer-app staat te lezen dat er niets te beleven valt. Een onderzoek dringt zich op. Ik trek er met de fiets op uit. Het centrum is niet ver van de camping en ligt er op het eerste gezicht verlaten bij. Op een pleintje staan 2 jongetjes van een jaar of 10. Ze roepen iets onbegrijpelijks in het Bulgaars. Wanneer ik stop, schrikken ze een beetje. Als ik ze aanspreek, antwoorden ze verrassend in het Engels. Ze tonen bereidwillig waar de winkels en de café’s zijn. Het is vandaag voor het eerst echt heet. Bij een temperatuur van 30 graden, is een biertje als dorstlesser na een fietstochtje op zijn plaats. De bestelling van “a small beer” levert een grote halve liter op.

Het “biertje” wordt geserveerd in de fles met een glas ernaast. Voor het openen en ingieten sta ik zelf in. Niets bijzonders, maar in dit geval is de kroonkurk nog niet van het flesje gehaald. Na even afwachten doe ik een originele ontdekking. Deze kroonkurk is een speciaal exemplaar en is makkelijk zelf te openen. Het Bulgaarse geld gaat alleszins niet opraken. Een halve liter bier kost amper 0,5 €. Om van mijn kapitaal verlost te geraken, moet ik wellicht het hele dorp dronken voeren.

Na het verfrissende goudgele drankje, doe ik enkele aankopen in de plaatselijk supermarkt. Voor de winkel zitten enkele oudere mannen bier te drinken. Ze kopen een plastieken 2-literfles aan in de shop en drinken die vervolgens ter plekke in groep leeg, uit plastieken bekers. Ze nodigen me uit om ook een pintje mee te drinken. Eén van hen is een Engelsman die al 5 jaar in dit godvergeten dorpje woont. Hij is de tolk, want de anderen weten graag wat een vreemde vrouw op de fiets in dit gat komt zoeken. Na een wederzijdse kennismaking, kom ik te weten dat het dorp 5 jaar geleden overstroomde. Het was een echte tragedie. De enige brug van Biser stortte in en er vielen een aantal dodelijke slachtoffers. De bevolking is nog steeds bezig om het stadje herop te bouwen.

1 pintje uit een plastieken bekertje is voldoende. Bij mijn terugtocht naar de camping staan de 2 jongetjes nog steeds op hetzelfde pleintje. Ditmaal roepen ze me na in de juiste taal. Ze oefenen hun Engels luidkeels: “fuck you” en “ugly old bitch”. Het is in ieder geval foutloos. Soms is er in kleine verlaten dorpjes toch wat te beleven…