Baai van Kultak

11 juni 2019: Kayaköy – Kultak 151 km

De Turkse weersvoorspellingen zijn vergelijkbaar met de Belgische. Ze zijn veranderlijk. In plaats van de aangekondigde onweders, schijnt de zon opnieuw. Het is een leuke vergissing van de weerman. Ondanks de veranderde omstandigheden blijft het plan om verder te rijden overeind. Mijn laatste reisgezelschap is bijna in aantocht. Gunter, alias den Tuur landt op 14 juni in Bodrum. Dat is net op tijd want de buscamper heeft hier en daar wat nazicht nodig en mijn technische capaciteiten zijn niet zo goed ontwikkeld als die van hem.

Het duurt niet lang vooraleer een Turkse politiepatrouille me laat stoppen voor een controle. Ik ben benieuwd naar de aanpak maar het blijft een vraagteken. Ik mag onmiddellijk beschikken. Buitenlandse toeristen worden naar verluidt nauwelijks gecontroleerd. Dat wordt bij deze bevestigd.

De baai van Kultak is de volgende stop. Er is weinig informatie te vinden op het wereldwijde web over dit stukje Turkije. Het enige doel is korter bij Bodrum geraken. Op de D400 richting Bodrum neem ik de afslag in Akayaka richting Kultak. Het dorp ligt 25 km verderop.  De GPS geeft nog een uur rijtijd aan. Dat belooft. De weg is verrassend. De route ligt vlak naast de zee tegen een bergwand. Het wegdek is niet overdreven smal en in vrij goede staat. De ruw gevormde tarmac zorgt echter opnieuw voor een “rammelscenario”.

De toegestane snelheid is 50 km per uur, maar het is onmogelijk om dat tempo zelfs nog maar te benaderen. De omloop is te bochtig. Het geweldige uitzicht vraagt om een aantal tussenstops.

De steile hellingspercentages worden afgewisseld met ietwat vlakkere stukken. Er zijn onderweg verscheidene terrasjes en mini-restaurants die met primitieve middelen de hongerige reizigers van drank en voedsel voorzien. Het oogt erg rommelig, maar de thee die geserveerd wordt, smaakt even lekker dan elders.

De volgende overnachtingsplek ligt helemaal aan het einde van de baai van Kultak. Een spannende off-road ervaring naast tal van kleine vissersboten leidt naar de juiste locatie.

De naam van de camping is onduidelijk, maar de plaats maakt deel uit van restaurant Doga. Het kamperterrein heeft geen website. Het is even zoeken naar een plekje op het ongelijke en zanderige terrein. Vertrekken wordt morgen alvast een belevenis op de smalle, hellende en oneffen ondergrond. Na aankomst ga ik op verkenning. De baai van Kultak is prachtig. Ze is omsingeld door restaurantjes en enkele kleine supermarkten. Het smalle kiezelstrand is ingericht met een lange rij strandstoelen die enkel bevolkt worden door Turkse toeristen.

Hier en daar maken vissers hun netten schoon. Het zijn gemoedelijke taferelen. Het lijkt de ideale plek om te onthaasten.

Er wordt amper Engels gesproken. Maar elke Turk spreekt de taal van tavla. In een van de strandbarretjes maak ik kennis met Michael. Hij is een werkloze barman want er zijn momenteel geen klanten. Michael spreekt een paar woorden Engels en een spelletje tavla slaat hij niet af. Ondanks het taalprobleem genieten we allebei van het spelverloop. In geval van nood is er steeds Google Translate… Het is spannend. Einduitslag: België 5 – Turkije 4.