Kapikiri

13 juni 2019: Kapikiri 0 km

Het kleine dorp Kapikiri ligt ten oosten aan het Bafa-meer en aan de voet van het Besparmak gebergte. In de omgeving van Kapikiri liggen de restanten van de oude stad Herakleia, die oorspronkelijk aan de Egeïsche Zee gebouwd werd. Volgens een zoektocht op het internet veranderde het Bafa-meer door slibafzetting, gedurende vele jaren in een zoetwatermeer. Hafize, de eigenares van restaurant Herakleia waar ik kampeer, heeft me gisteren pas verteld dat het meer lichtjes gezouten is. Proeven is de enige manier om uitsluitsel te krijgen. Na een duik in het warme water weet ik het zeker. Hafize heeft gelijk. Het water smaakt zout. Het internet is niet alwetend.

Om de oude stad Herakleia te bezoeken, wandel ik naar het centrum van het dorp waar de tijd lijkt stil te staan. Er zijn verscheidene pensionnetjes met restaurants. Het merendeel van de 300 inwoners zijn boeren. Ze leven van hun eigen teelt en houden runderen en schapen. Stille getuigen zijn de vele “koeienvlaaien” in de straten. Enkele vrouwen verkopen zelfgemaakte sieraden en handgemaakte kunstwerkjes. Ze zitten de ganse dag aan de ingang van het dorp rond een houten gebouw. De groep verplaatst zich mee met de zon zodat ze voortdurend in de schaduw vertoeven.

Vanuit het dorpje zijn de historische bezienswaardigheden aangegeven met gammele borden. Het gaat over de restanten van stadsmuren, torens, een marktplein, een klein theater, graftombes en een tempel.

Hoewel ik de richtingaanwijzers stipt volg, herken ik geen van genoemde overblijfselen als dusdanig. De wandeling die eerder een klauterpartij is, is een heus avontuur. De omgeving is prachtig. Kapikiri is een verborgen parel die ik per ongeluk ontdekte dankzij het gesloten kampeerterrein in Bodrum.

Gedurende het hele parcours ontmoet ik slechts 4 andere toeristen, allen Brusselaars. Na het “klimavontuur” in de felle zon, drinken we samen een glas water in een plaatselijk pension. De 2 bevriende koppels die samen op rondreis zijn, spreken en verstaan ook Nederlands. We hebben een amusante gemixte conversatie in het Nederlands en het Frans. Ik krijg zowaar een compliment voor mijn Franstalige spraakkunsten. Dank je wel mama en papa om me in mijn jonge jaren elke schoolvakantie naar Wallonië te sturen. Zelfs in een gat als Kapikiri komt het goed van pas.

Vanavond staat er opnieuw een visschotel op het menu in restaurant Herakleia. Dat is beeldspraak want het restaurant heeft geen menukaart. Hafize vertelt me wat er te verkrijgen is. Vis, salade en frietjes. Zowel het eten als het uitzicht zijn fantastisch.