Onderweg naar Bergama

15 juni 2019: Kapikiri – Bergama 267 km

We verlaten Kapikiri en gaan op weg naar Bergama. Voor het eerst heb ik een privéchauffeur. Dat is ferm gemakkelijk. Na 7000 km kan ik voor een keer naar de omgeving kijken in plaats van op de weg.

Alhoewel tolwegen steeds uitgevinkt zijn op de GPS, sukkelen we per abuis toch op een betalende autosnelweg. Het is altijd wat met nieuwe chauffeurs. 🙂

Contant betalen is niet mogelijk. Het HGS-systeem, zoals dat in Turkije heet, werkt op 2 mogelijke manieren. De eerste mogelijkheid is een vignet met een ingebouwde chip om op de voorruit te kleven. Op de chip staat een saldo dat uitgelezen wordt bij het passeren van de tolpoortjes. De 2de optie is een prepaidkaart. De HGS-vignetten of prepaidkaart zijn verkrijgbaar en op te laden bij elk postkantoor, bij een aantal banken of tankstations. Wij hebben geen van beiden. Ik ben benieuwd of deze vergissing vroeg of laat gevolgen heeft. Voorlopig zijn we nog niet van straat geplukt door een politiepatrouille.

We overnachten op Caravan Camping Bergama (http://www.caravancamping.net/indexen.htm). Het kampeerterrein is gelegen achter een restaurant met een mooi zwembad. Bij temperaturen van 35 graden is het een welkome verfrissing.

Om van Gunter een voorbeeld-Turk te maken leer ik hem tavla spelen. Hij is nu uitstekend voorbereid om Turkije verder te doorkruisen.

Morgen brengen we een bezoek aan de archeologische site van Pergamon, een stad uit de Griekse oudheid. Vanavond zoeken we uit hoe we er geraken met de Dolmus. Dit is het openbaar busvervoer in Turkije en de letterlijke vertaling is “volgepakte bus”. 100 m van de camping is een halte. Wordt vervolgd…