Pergamon

16 juni 2019: Bergama 0 km

Gesterkt door een stevig ontbijt, dat bestaat uit Bulgaars spek, Turkse eieren, brood en een sloot koffie, gaan we op pad naar Bergama. De vroegere naam is Pergamon. Het is een belangrijke archeologische site. We maken gebruik van de Dolmus, het openbaar vervoer. De bushalte is niet ver van de camping. De chauffeur heeft naast de bestuurderszetel een open geldkistje staan. Een ticket kost 3,5 TL (0,60 €). Het betalingssysteem werkt volgens een soort doorgeefsysteem. De passagiers nemen plaats in de bus en roepen de bestemming vanaf hun zitje door aan de chauffeur. Vervolgens wordt het verschuldigde bedrag naar voor doorgegeven via de inzittenden. Het wisselgeld komt in omgekeerde volgorde weer terug. We zijn nog niet erg bedreven in het Dolmus-systeem, maar we leren snel. Geld doorgeven van voor naar achter en andersom, kennen we al.

De Dolmus stopt aan de ingang van de Rode Basiliek. Deze tempel, opgedragen aan de Egyptische godin Serapis is opgetrokken in rode baksteen en ligt bijna in het centrum van Bergama.

Om het hoger gelegen oude Pergamon te bereiken, moeten we nog een flink stuk bergop wandelen. Volgens enkele security-mannen die de omgeving met behulp van  brommertjes observeren, is de ingang slechts 2 km ver. Hun inschattingsvermogen is verre van accuraat. Onderweg naar boven stopt een vriendelijke chauffeur met het aanbod om ons af te zetten aan de entree. We slaan het attente voorstel af. Wat is 2 km?

Na elke nieuwe bocht en vers klimwerk verwachten we telkens ons doel te bereiken. Pas na een km of 5 komen we eindelijk helemaal bezweet op de 330 m hoge heuvel aan. Ter plaatse ontdekken we de simpele optie. Er is ook een kabelbaan.

We bezoeken de residentie van de koningen van Pergamon. Een toegangsticket kost 35 TL (5,20 €). De archeologische site omvat enkele tempels, thermen, een marktplein en een paleis. Het Zeus-altaar dat ook tot de site van Pergamon behoort, werd op het einde van de 19de eeuw meegenomen door Duitse archeologen en staat nu opgesteld in Berlijn. Diefstal als je het mij vraagt…

Het meest indrukwekkende bouwwerk is het theater dat opgetrokken is tegen een steile heuvel. Toeschouwers van de vroegere theaterstukken mochten vooral geen hoogtevrees hebben.

Het grote openluchtmuseum is een unicum. Het vraagt enkele uren tijd om alles te zien. We proberen de warme temperaturen voor te zijn door vroeg te vertrekken, maar dat lukt niet helemaal. Op het eind van ons bezoek is het meer dan 30 graden warm. Voldoende drinken is de boodschap. Gelukkig zijn er boven enkele terrasjes. De mat wordt uitgerold op de schommelstoel voor de “koning” en de “koningin” volgens de Turkse uitbater. We moeten verplicht poseren voor een fotoshoot. De vriendelijke man weet natuurlijk niet dat de echte koningin in Geel op Flor, de kat past. Dank je wel Sofie.

Om weer naar het stadscentrum te gaan, nemen we de makkelijke optie, nl de kabelbaan. Het buitengewone vervoer is een belevenis op zich. Er staat veel wind en de gondel danst op en neer tijdens de afdaling. Het panorama met uitzicht op de Kestel Baraj rivier is indrukwekkend.

Met meer dan 15000 stappen en 10 km op de teller is het nu tijd voor ontspanning. We zijn tevreden met het zwembad, de zon en een wijntje. De wijn is gisteren opgedronken door 2 dorstige Belgen. Door hun toedoen moeten we noodgedwongen overschakelen op bier. Het is de kunst om positief te blijven. şerefe (proost)!