De laatste Griekse dagen…

27 juni 2019: Olympia – Glyfa 81 km

28 juni 2019: Glyfa 0 km

29 juni 2019: Glyfa 0 km

30 juni 2019: Glyfa 0 km

Mijn 10-weken durende reisprogramma is bijna afgewerkt. Er staan geen bezienswaardigheden of to do-dingen meer op mijn lijst. Voor de laatste dagen kies ik een luxe camping uit in Glyfa, op een uurtje rijden van Patras. Daar rijd ik op 1 juli met mijn hele hebben en houden op de ferry richting Ancona in Italië.

Camping Ionion Beach (http://camping.ionion-beach.gr/?lang=en) is de meest luxueuze camping van gans de trip. Het kampeerterrein ligt aan het strand. Het is meteen ook de duurste camping van allemaal. Met de ACSI-kortingskaart die net voor het hoogseizoen nog geldt, blijft een verblijf betaalbaar.

Er is een strandbar, een restaurant en een winkeltje. De sanitaire voorzieningen zijn modern en uitstekend onderhouden. Wie graag zijn auto, camper of caravan poetst, kan hiervoor terecht in een reuze carwash net buiten het kampeerterrein. Mijn busje ziet er na 9 weken niet meer toonbaar uit. Maar de collectie “internationale insecten” tegen het carrosseriewerk blijft toch hangen tot in Geel. Ik heb namelijk 2 strenge reisregels: verboden te strijken en de bus aan de buitenkant te poetsen. Niet iedereen denkt er hetzelfde over. De carwash is een populaire attractie.

Als kers op de taart is er een schitterend zwembad.

In de buurt van de camping valt weinig te beleven. Het kleine centrum van Glyfa ligt op 1 km afstand. Bezienswaardigheden zijn er niet in de directe omgeving.

De meeste vakantiegangers op Camping Ionion Beach zijn Duitsers. Ondanks alle faciliteiten, is deze plek de minst gezellige van allemaal tot op heden. De aanwezige toeristen zijn erg op zichzelf gesteld. Er is weinig animo. Het onhebbelijke fenomeen om gedurende een hele dag ligstoelen te reserveren aan het zwembad, door er ongegeneerd een handdoek over te draperen en vervolgens urenlang te verdwijnen, tiert hier welig. In de namiddag is het zwembad zo goed als leeg en toch is er geen ligbed vrij. Het is ietwat frustrerend.

Meer luxe betekent in de praktijk blijkbaar minder sociale contacten onderling. Ik mis zowaar de krakkemikkige campings met koude douches en slechte toiletten, waar iedereen elkaar uitnodigt en met elkaar in dialoog gaat. Toch slijt ik op deze comfortabele, drukke maar eenzame plek mijn laatste vakantiedagen in de Griekse Peloponnesos. Tenzij er de komende dagen nog een verrassing van formaat uit de lucht valt, zien de komende etmalen er allemaal identiek uit. Mijn boekenarsenaal slinkt zienderogen tijdens de lig-sessies aan het zwembad terwijl mijn lichtbruine kleurtje steeds donkerdere gradaties aanneemt…