Terug naar Geel

1 juli 2019: Glifa – Patras 92 km

2 juli 2019: Ancona (Italië) – Verona 370 km

De vakantie is gedaan. Vanaf nu staat de terugkeer naar Geel centraal. Voor het echte rijwerk begint, mag ik nog een dag en een nacht uitrusten op de ferry van Patras naar Ancona. Het is een primeur want ik probeer voor het eerst het systeem “Camping on Board” uit. Er is een apart camping-dek voorzien, waar het toegelaten is om in het eigen voertuig te overnachten. ANEK Lines is de enige ferry maatschappij die dit systeem aanbiedt. Vroeg boeken is noodzakelijk, want de beperkte plaatsen zijn snel volzet. Niet alleen toeristen met een camper maken er gebruik van,  ook veel truckchauffeurs.

Aan boord geraken is een chaotische, amusante en lawaaierige bedoening. De ANEK personeelsleden, die verantwoordelijk zijn voor de goede gang van zaken, schreeuwen luidkeels elke chauffeur naar zijn plek. Ze proberen dat te doen in de taal van de bestuurders die ze gokken via de internationale nummerplaten. Het is nogal verwarrend, vooral als er meer dan één man tegelijk instructies roept. Ik word naar de eerste verdieping geschreeuwd door een zeer ongeduldig individu en krijg een mooi plekje aan het raam. De zee in Patras is vrij woelig en het waait hard. Er kan frisse lucht doordringen tot in de bus. Het is een keer iets anders om in een koele buscamper te slapen na de hitte van de voorbije weken. De hoge golven wiegen me ’s nacht in slaap.

Mijn naaste buren rijden met een pick up, waarvan de laadruimte verbouwd is tot een camper in legerstijl. Het is een vriendelijk Engels stel met heel wat reiservaring. Aan conversatie is er deze keer geen gebrek.

“Camping on Board” valt reuze mee. Eigenlijk zijn alle voertuigen gehuisvest in een overdekte hal die functioneert zoals een kampeerterrein. Er zijn zelfs douches en toiletten op de afdeling. Wie aan dek wil gaan om een luchtje te scheppen of wil eten in een van de restaurants, krijgt een toegangsbadge om weer binnen te geraken. De camping aan boord-afdeling is een goed afgesloten terrein waar onbevoegden niets te zoeken hebben.

De aankomst in Ancona is vroeger dan verwacht. Omstreeks het middaguur sta ik met bus en al aan de kade. Het ontschepen van de boot gaat iets vlotter dan het aan boord gaan, al is het geschreeuw van de instructies er niet minder om.

Het oorspronkelijke routeplan telt slechts een 100-tal kilometer. Omwille van het vroege aankomstuur, is de afstand van 370 km naar Verona haalbaar. Ik overnacht op Agricamping Corte Comotto (http://www.agricampeggiocortecomotto.it/en/home-2/). Het is een handige doorreiscamping tussen de fruitbomen, 8 km van het centrum van Verona. Een uitstap naar het stadscentrum behoort tot de mogelijkheden voor wie langer blijft. Het treinstation is niet veraf.

Een bezoek aan Verona zit er niet meer in. Het is de bedoeling om ten laatste op vrijdag in Geel te zijn. Na 9466 km en nog 1088 km te gaan, is de bus toe aan een grondige poetsbeurt en een groot onderhoud. Er zijn geen spannende dingen meer gepland. De verhalenreeks van deze reis stopt bij deze.

Het is leuk dat er zoveel mensen mijn schrijfsels lezen en op die manier een stukje meereizen. Door de vele hartverwarmende reacties, reis ik niet helemaal alleen. Ik heb er zelfs een “geheime” eindredacteur aan over gehouden. Enig nadeel is dat elke schrijffout me telkens een Duvel kost. Ik ben al een bak kwijt. Het bijzondere reisconcept om af en toe in gezelschap te reizen, is voor herhaling vatbaar. Marlies, Annemie, Caroline en Gunter (Den Tuur) zorgden met hun “jeugdig” enthousiasme voor  leuke afwisseling. Reizen met compagnons, geeft een andere dynamiek. Het is voor herhaling vatbaar.