Van Esztergom naar Budapest

10 september 2019: Esztergom – Budapest 50 km

De zon is goddank weer van de partij. Het is zonde om Esztergom te verlaten zonder iets te zien. Vooraleer naar Budapest af te reizen, maak ik een ochtendwandeling langs de 3 bezienswaardigheden die de stad telt. Het gaat over de basiliek die aan de stadsburcht grenst en de Marie Valeriebrug. Door de overspanning te voet over te steken, vang ik 3 vliegen in 1 klap in een kort tijdsbestek. Alle trekpleisters zijn van daaruit te bewonderen. De Marie Valeriebrug is een 500 m lange boogbrug over de Donau, die Slovakije en Hongarije met elkaar verbindt. Oorspronkelijk dateert de brug uit 1895, maar ze heeft meer niet dan wel overeind gestaan. De brug werd 2 keer vernietigd. Een eerste keer in 1919 door een ontploffing. Het duurde 8 lange jaren vooraleer de constructie volledig hersteld was. In WO II werd de brug een 2de keer opgeblazen, ditmaal door de Duitsers. Tsjecho-slowakije en Hongarije bereikten tijdens de koude oorlog geen akkoord over de heropbouw. Het duurde deze keer meer dan 60 jaar vooraleer het bouwwerk in al zijn glorie werd heropend. Nu de brug eindelijk weer rechtstaat, maak ik er graag gebruik van.

Het is mijn 2de opwachting in Slovakije in evenveel dagen. Deze keer duurt het bezoek welgeteld 20 minuten. Halverwege de brug wordt de grenslijn aangekondigd. De 7de landgrenspassage op amper 10 dagen tijd is een feit.

Vanuit Slovakije is er een prachtig uitzicht op de basiliek en de burcht. De cruiseschepen die de Donau aandoen, zijn in grote getale aanwezig. Velen maken een korte tussenstop in de oudste stad van Hongarije.

Het wordt tijd om koers te zetten naar Budapest. De korte rit van 50 km verloopt vlot. Het eindstation is Zugligeti Niche Camping (https://campingniche.hu/), op 8 km van het stadscentrum. Het is een bijzondere plek. Het betreft een oud tramstation en dat is nog duidelijk te zien. Aan de ingang staan enkele oude tramstellen en het restaurant lijkt op een oud stationsgebouw.

De bushalte ligt op 100 m van de camping. Bus 291 rijdt rechtstreeks naar het centrum. Heidi, mijn reisgezel in Budapest is overgevlogen vanuit België. Ze verblijft in een hotel in het stadscentrum. Ik ga haar meteen oppikken. De eerste openbaar vervoer-ervaring in Budapest verloopt letterlijk en figuurlijk op wieltjes. Het is een enthousiaste ontmoeting. We laten er geen gras over groeien en trekken meteen op stadsavontuur.

De eerste stop is het Heldenplein dat in 1896 werd aangelegd ter gelegenheid van de 1000ste verjaardag van Hongarije. Het is een gigantisch plein. In het communistische tijdperk moest het ruimte bieden aan minstens een half miljoen mensen die, zoals voorgeschreven hun steun kwamen betuigen aan de leiders van de natie. Er zijn verschillende monumenten te bewonderen. In het middelpunt staat het graf van de onbekende soldaat met daarachter een 36 m hoge zuil. Aan weerszijden bevindt zich een zuilengalerij met standbeelden van beroemde Hongaren.

Achter het Heldenplein ligt het grote stadspark Városliget. Het park is zowel een trekpleister voor Hongaren als voor buitenlandse toeristen. Het herbergt tal van attracties waaronder het Vajdahunyad kasteel, de stadsvijver met verschillende ontspanningsmogelijkheden, een kinderverkeerspark, een zoo en pretpark, een thermisch badencomplex, enkele musea en tal van monumenten.

Via het Heldenplein komen we terecht op de Andrassy Boulevard. Deze promenade is ongeveer 3 km lang. Er heerst een immense verkeersdrukte. Op architecturaal vlak is het een aaneenrijging van monumentale gebouwen. Naast de Staatsopera, de Academie voor schone kunsten en de ambassades met dure ambtswoningen, zijn er ook tal van chique winkels. Die zien we niet want halverwege komen we op het briljante idee om de dag af te sluiten in het New York Palace Café. Dure kleren kunnen ons geen fluit schelen, maar een extra dure koffie gaat er probleemloos in. Het is een van de talrijke koffiehuizen die Budapest rijk is. Het café werd geopend in 1894. In de loop van de geschiedenis heeft het gebouw verschillende bestemmingen gehad en zelfs even leeg gestaan. Van 2001 tot 2006 werd het complex grondig gerenoveerd en heropende het opnieuw als New York Palace Café. De zaak is vooral populair bij toeristen en niet alleen om koffie te drinken. Het interieur met zijn zuilen en vergulde versieringen zijn een streling voor het oog. De koffie-beleving is niet goedkoop, maar wel de moeite waard.

Als het donker wordt, scheiden onze wegen. Heidi keert te voet terug naar haar hotel en ik probeer weer op de camping te geraken met het openbaar vervoer. We slagen beiden met glans. We breien morgen een vervolg aan de citytrip.