Blitzbezoek aan Boekarest

18 september 2019: Bran – Boekarest 195 km

Na Praag, Wenen en Budapest heb ik voldoende stedentrips beleefd. Het voornemen om Boekarest te laten voor wat het is, wordt gestuit op het wereldwijde web. Zelfs solo reizen, garandeert niets. Via sociale media komen er een paar niet mis te verstane boodschappen. Het is blijkbaar “not done” om Boekarest zomaar over te slaan. Dat en het feit dat het zuiden van Roemenië en het noorden van Bulgarije bijna campingloos zijn, doet me overstag gaan.

Boekarest telt 2 stadscampings. Ik kies voor Camping Casa Alba (https://www.campercontact.com/nl/roemenie/walachije/bucuresti/11877/camping-casa-alba). Deze camping ligt op een 10-tal km van het stadscentrum. De vriendelijke man van de receptie legt me haarfijn uit hoe ik er geraak met het openbaar vervoer en verkoopt me voor 10 RON (2 €) een retour-busticket.  Het is een gemakkelijke opdracht. Buslijn 301 vertrekt aan de ingang van het kampeerterrein en rijdt rechtstreeks naar de stad. Ik moet enkel uitstappen aan de eindhalte, Piata Romana. Dat kan ik onthouden. Er rest nog een halve dag om enkele hotspots te verkennen. Boekarest staat in de meeste online reisgidsen omschreven als een bruisende stad à la Parijs met brede boulevards en een mix van oude en nieuwe gebouwen.

Het Paleis van Nikolae Ceausescu is de populairste trekpleister. Het is het grootste gebouw van Europa en op het Pentagon na, waarschijnlijk het grootste ter wereld. Het werd in de jaren 80 opgetrokken in opdracht van de Roemeense dictator. Hiervoor moesten een ganse woonwijk, een stadion en enkele gebedshuizen wijken. De familie Ceausescu baadde in rijkdom terwijl veel Roemenen gebukt gingen onder zware armoede. Het voormalige paleis fungeert nu als parlementsgebouw. Wie de ingang vindt, kan het paleis bezoeken. Een rondleiding moet op voorhand aangevraagd worden. De nodige info is te vinden op de website (http://cic.cdep.ro/en/visiting/visiting-routes). Een wandeling voorbij de voorgevel lijkt mij voldoende.

De tv-beelden van de executie van dictator Ceauşescu en zijn vrouw Elena in 1989 zijn me altijd bijgebleven. Het einde van het communistisch bewind werd ingezet op het Plein van de Revolutie. Hier moet ik zeker langs. Tijdens een toespraak van het balkon van het senaatsgebouw keerde de bevolking zich tegen hun verbouwereerde leider, waarna hij per helicopter de vlucht nam. Even later werd hij gearresteerd en na een kort schijnproces volgde de executie, waarvan de beelden de wereld rondgingen. Op het Plein van de Revolutie staat een  concertgebouw, het senaatsgebouw en het kunstmuseum. Na het bezoek van het grote parlementsgebouw, lijkt het plein van de Revolutie eerder bescheiden. Op het plein staan enkele monumenten.

Als laatste bezoek ik het oude stadsgedeelte van Boekarest. Hoewel er wel degelijk oude, mooie gebouwen te zien zijn, had de stad tot voor kort geen plek die daarvoor doorging. De gemeenteraad besloot nog niet zo lang geleden dat zo’n oud stadsgedeelte nodig was. Er werd een gebied uitgekozen, men maakte het autovrij en plaveide vervolgens de straten met kasseien. Restaurants, trendy café’s en vele bars maakten er hun intrede. Het is inmiddels een van de meest bruisende plekken van het stadscentrum. Het nieuwe, oude stadsgedeelte is een schot in de roos. Het is alleszins leuk om er rond te dwalen en te genieten van een drankje op een van de vele terrasjes.

Na mijn blitzbezoek moet ik enkel nog terug op de camping zien te geraken. Buslijn 301 kan ik me herinneren en de opstapplaats ook. Ik ben alleen vergeten welke eindhalte ik moet uitstappen. Mijn locatie is makkelijk te volgen via Google Maps. De dag van vandaag is er gelukkig wel een of ander digitaal hulpmiddeltje om me uit de problemen te houden.