Van strandwandeling naar moestuin.

22 september 2019: Dolni Chiflik – Dolni Chiflik 0 km

Het is wachten op een warme dag om me te installeren op het strand met een boek. Hoewel de zon uitdrukkelijk van de partij is, blijft de temperatuur steken op 21 °C. Het voelt fris aan omwille van de koele zeebries. Van zonnekloppen is vooralsnog geen sprake. Het is wel ideaal wandelweer. Google Maps leert me dat het kleine buurstadje Byala een stuk verderop ligt. Met de auto is het 30 km rijden, maar te voet naast de kustlijn is het slechts 10 km. Volgens de campinguitbater is het stadje via het strand onbereikbaar. Eerst zien en dan geloven. Ik vertrek toch. Het wordt sowieso duidelijk wanneer ik niet meer verder kan. Omkeren blijft altijd een mogelijkheid.

Ondanks de frissere temperaturen zijn er toch zonnekloppers. Ook een aantal vissers zijn op post. Er zijn zelfs “ijsberen” die het koude water ingaan om mosselen te zoeken op de natuurlijke mosselbanken die een 20-tal m ver in zee liggen. Er is geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om bij dit weer het water te trotseren. Pootjebaden gaat nog net.

Deze keer is de man van de camping goed geïnformeerd. Hij heeft gelijk en na 3 km moet ik weer terugdraaien. Het begaanbare strand eindigt waar een muur van rotsen begint.

De strandwandeling door het witte zand met kleine scherpe steentjes en schelpjes in combinatie met het zeewater, verschaft me naast voldoende beweging ook een gratis voetverzorging. Dat is mooi meegenomen. Na 6 km stappen, sta ik weer aan de buscamper. Hristo wacht me op en vraagt of hij me alsnog met de auto naar Byala moet brengen. Dat heeft weinig zin op een zondag die in Bulgarije ook nog eens gevierd wordt als Onafhankelijkheidsdag. De meeste mensen hebben vandaag en morgen vakantie en zo goed als alles is gesloten. De omgeving van Dolni Chiflik is geen populair toeristisch gebied, waar feestdagen haast onopgemerkt voorbijgaan.

Ondertussen heb ik in de achtertuin van Camping Shkorpilovtski een heuse moestuin ontdekt. De tomaten, komkommers, aubergines en zelfs pepers staan volop in bloei.

Ik geef hen een 10-tal zaadjes van Andy’s Pepper. Ze zijn er heel blij mee. Zowel in Tsjechië, Hongarije, Roemenië en Bulgarije heb ik mensen ontmoet die gemotiveerd zijn om de plant te kweken. Zoals ik eerder al schreef, zijn Jan en Joke van JJ chili’s and tomato’s verantwoordelijk voor het tot stand brengen van Andy’s Pepper door 2 pepersoorten met elkaar te kruisen. Dat de nieuwe soort geslaagd is, lijdt geen twijfel. Op verschillende bijeenkomsten waar ervaren peperkwekers elkaar ontmoeten, is het nieuwe exemplaar met veel enthousiasme onthaald. Men is vol lof over de smaak: pikant met een lichte citrussmaak. Ik deel de peperzaden uit in kleine envelopjes met de volgende tekst…

Hopelijk verschijnen volgend jaar de eerste buitenlandse resultaten op de in The real Andy’s Pepper Group op Facebook (https://www.facebook.com/groups/363458851508821). Op die manier is het vlot te achterhalen waar hij ondertussen aanbeland is.