Bulgaarse wijn in afwachting van post

23 september 2019: Dolni Chiflik – Dolni Chiflik 0 km

24 september 2019: Dolni Chiflik – Dolni Chiflik 0 km

Wachten duurt lang, vooral omdat geduld niet mijn sterkste eigenschap is. Gisteren was een zonnige dag. In plaats van de omgeving verder te verkennen, installeerde ik me op een aangenaam plekje met een boek, dat ik in een ruk uitlas. Het gaf weinig inspiratie voor een reisverhaaltje.

Vandaag zijn de zonnestralen ver te zoeken. Het is een koele, bewolkte maar droge herfstdag. De hele dag in de buscamper doorbrengen, is niet aan de orde. Hristo, de campinguitbater rijdt met me naar het postkantoor van Dolni Chiflik om de stand van zaken te achterhalen van de aangetekende zending. Vooraf zet hij me af in het centrum van Byala. Het is een kleine Bulgaarse badplaats met iets meer dan 2000 inwoners, vlakbij het iets grotere Obzor. Byala betekent letterlijk vertaald “witte stad”. Wie effectief een witte stad verwacht, komt bedrogen uit. De kleur doelt op de witte rotsen langs het strand, al vind ik ze eerder grijs.

Byala heeft geen sfeervol stadscentrum, wel een bescheiden vissershaven. Er zijn vele hotels waarvan sommigen nog in opbouw. Bij een opvallend aantal kleinere hotels hangt een bord met als opschrift “te koop”. De stad lijkt op een verlaten toeristisch oord. Het is duidelijk dat het hoogseizoen op zijn einde loopt.

De reden om het stadje te bezoeken, heeft te maken met mijn voorliefde voor wijnen. Bulgarije is één van de oudste wijnlanden ter wereld, maar dat wordt vaak vergeten. Typische wijnen uit de streek van Varna zijn Merlot, Misket, Dimyat en Traminer. Het wordt tijd voor een proeverij. Ik bezoek Shato Polihranovi (http://polihronoff.com/bg/index.html). Shato betekent zoveel als kasteel, maar eigenlijk tref ik een wijnboerderij aan. Het is een familiebedrijf dat beperkte hoeveelheden wijn produceert van traditionele druivensoorten aan de Bulgaarse Zwarte Zeekust. De wijnen zijn niet commercieel verkrijgbaar maar enkel ter plaatse te koop. Ik ga voor een proefsessie vooraf. Van elke wijnsoort worden slechts 800 tot 1000 flessen gemaakt op een jaar. Shato Polihranovi heeft zijn eigen wijngaarden. Het gebruik van traditionele verwerkingsmethoden in combinatie met moderne technologie zorgt voor kwaliteitsvolle wijnen. Bij het betreden van de wijnboerderij ben ik getuige van het “onttrossen” van de druiven. Het gebeurt machinaal, maar er komt nog handwerk bij kijken.

De vrouw des huizes begeleidt me naar het proeflokaal, dat plaats biedt aan 50 personen. Ik ben helemaal alleen. Ze laat me verschillende familiewijnen proeven. De wijnen zijn stuk voor stuk smaakvol. Ik kies 2 flesjes uit het assortiment: een witte Misket en een rode Merlot. De voorraad in het busje is weer wat aangegroeid.

Hristo staat me na het bezoek aan de wijnboerderij alweer op te wachten. Hij heeft ondertussen niet stilgezeten. De jacht op mijn aangetekende brief met het inschrijvingsbewijs van de camperbus is geopend. De man informeerde intussen al bij het postkantoor van Dolni Chiflik, maar komt van een kale reis terug omdat hij niet beschikt over de barcode van de zending. Hristo is een volhouder en hij rijdt samen met mij terug naar het kantoor. Met de streepjescode tracht men de brief te traceren. Volgens de postbeambte zit die nog steeds in België en kan de aflevering ervan 2 weken duren. Hristo krijgt hun telefoonnummer mee zodat hij dagelijks kan informeren naar de stand van zaken. Met de huidige informatie neem ik telefonisch contact op met Bpost in België. Misschien kunnen ze mijn brief nog uit de stapel halen en alsnog verzenden met DHL. De welwillende deskmedewerker vertelt een ander verhaal. De brief heeft België 2 dagen geleden verlaten, maar de Bulgaarse posteenheden hebben hem nog niet gescreend. Dat kan elk moment gebeuren. De brief uit de massa grijpen, is niet meer aan de orde. Geduldig wachten is de enige oplossing…