Het paard van Troje

2 oktober 2019: Tevfikye – Bergama 220 km

Het is de hoogste tijd om wat achterstand in te halen. Na 1 nacht in Tevfikye gaat de trip verder. (http://www.troiapension.com/ ). De rondleiding op de archeologische site van Troje duurt slechts een uur. Uran is mijn persoonlijke gids in het openluchtmuseum. Om 8.30 uur staat hij al te trappelen om te vertrekken. Door een beenkwetsuur is hij de laatste 2 weken niet op de site geweest en dat heeft hij duidelijk gemist. Zijn enthousiasme is aandoenlijk.

Archeologisch Troje is Unesco werelderfgoed. Een toegangsticket kost 42 TRY (7 €). Het is een populair museum. De parking staat op dit vroege uur al vol met bussen. De plek is waarschijnlijk het meest bekend omwille van de mythe over het Paard van Troje, vermoedelijk de grootste oorlogslist ooit. De Trojaanse oorlog duurde al jaren en de Grieken slaagden er maar niet in om de stad te overmeesteren. De Grieken verzonnen een sluw plan. Ze bouwden een reusachtig houten paard waarin de soldaten zich verschalkten en lieten het achter bij de stadspoort. De Trojanen geloofden dat de Grieken de strijd eindelijk hadden opgegeven en een vredesgeschenk achterlieten. Ze trapten met beide voeten in de list en trokken met vereende krachten het paard binnen de stadsmuren. ’s Nachts kwamen de Griekse soldaten uit hun schuilplaats en verrasten de verbouwereerde Trojanen. De verovering van Troje werd werkelijkheid. Bij de ingang van de archeologische site staat een nagebouwd houten paard.

Troje heeft een rijke geschiedenis van ruim 4000 jaar. De opgravingen tonen 9 bouwlagen uit verschillende periodes. Doorheen de jaren werd meermaals een nieuwe stad op de oude gebouwd. Heinrich Schliemann kreeg in 1870 toestemming om archeologisch onderzoek te doen. Hij vond er een goudschat die hij stiekem liet overbrengen naar Berlijn. Schliemann ging nogal drastisch te werk en groef een geul dwars door de 9 stadslagen heen, zonder zich te bekommeren over de historische waarde. In werkelijkheid was hij geen archeoloog maar eerder een sluw zakenman.

Mijn gids is een enthousiast verteller. Hij slaagt erin om de stad tot leven te brengen tijdens de rondgang. Ik kan me bijna voorstellen hoe de enthousiaste Trojanen het houten paard binnen de stadsmuren sjorren om zo hun eigen ondergang te bewerkstelligen.

Troje was een welvarende stad aan de ingang van de Dardanellen, de zeestraat die de doorgang vormt tussen de Middellandse Zee en de Zwarte Zee. De zeilschepen hadden in een ver verleden de grootste moeite om de zeestraat te overbruggen. Ze moesten vaak weken wachten op gunstige wind. Troje ontwikkelde zich zo tot een belangrijk handelscentrum. Volgens mijn gids was het gebrek aan wind, de belangrijkste reden voor de welvaart in Troje. De wachtende zeelieden konden voor al hun benodigdheden terecht in de stad en de Trojanen boden hulp bij het lossen en laden van de schepen.

Na het bezoek aan Troje is het tijd om te vertrekken. Ik besluit naar Caravan Camping Bergama (http://www.caravancamping.net/) te rijden om cultuur en ontspanning op één dag te combineren. Het is 30 °C en deze camping heeft een heel mooi zwembad. Helaas, bij aankomst blijkt het zwembad gesloten. Het water is gitzwart.

In plaats van te zwemmen, drink ik een paar glazen wijn op het terras van het restaurant. De opgelopen achterstand van 11 dagen is ondertussen gereduceerd tot 6. Misschien is de beeldenberg van Nemrut Dagi toch nog bereikbaar.