Eerst Syedra en dan naar Side

17 oktober 2019: Kargicak – Side 95 km

Ik zet koers richting Side. Het is tegenwoordig de gewoonte om eerst een stuk terug te draaien. Het is deze keer niet ver. Het antieke Syedra is de bestemming voor de tussenstop. De oude stad ligt 380 m hoog tussen de bananenplantages. De hoogte lijkt niet spectaculair, maar op een afstand van 3 km is het behoorlijk bergop en de toegangsweg is niet erg breed. In Syedra raken met een camperbus is een klein avontuur. De laatste 300 m voor de parking zijn off-road. Ik heb de laatste dagen al heel wat ervaring opgedaan op onverharde wegen. Een schamele 300 m schrikt me niet meer af.

Vanop de parking volgt er een mooi overzicht over de kustlijn. Er is niemand te bespeuren, maar toch staat de thee klaar. Het zou ook kunnen dat die er al van gisteren staat. De toegang tot Syedra is gratis. Er staat weliswaar een houten betaalhok aan de ingang, maar er is geen kat thuis.

De ruïnes zijn nog een stuk hoger gelegen. Na de “busklim” is het mijn beurt om te klimmen. Hoewel het nog vroeg in de ochtend is, is het al warm. De zweetdruppeltjes biggelen over het aangezicht. De ruïnes van de stad zijn via een mooi aangelegde, houten trap vlot bereikbaar, tenminste voor wie goed bergop kan.

Er is voor het eerst sprake van Syedra in de 1ste eeuw voor Christus. Deze informatie is een certitude omdat er uit die tijd een inscriptie werd gevonden, waarin de stad wordt geprezen om zijn dappere strijd tegen de Cilicische rovers. Halverwege de klim staat een zuilengang langs een langgerekte, stenen muur. De zuilen liggen stuk voor stuk plat tegen de grond, maar zijn als dusdanig herkenbaar. Aan het einde van de gang is er een badhuis. Het meest herkenbare gebouw is de Byzantijnse kerk.

Er is nog weinig informatie bekend over Syedra. Er moet nog veel opgravingswerk en onderzoek gebeuren. Tot nu toe werden de nodige middelen niet vrijgemaakt.

Na de afdaling gaat de rit verder naar Side. Ik vind een kleine camping die aan het autovrije stadsgedeelte en aan het strand grenst. Het gaat om Pansiyon Istanbul (http://www.istanbulpansiyon.info/). De kampeerplaatsen zijn beperkt. De meeste vakantiegangers verblijven er in de bungalows. Geen nood, ik ben de enige kampeerder en er is overschot van plaats. Het centrum van het oude Side is een aaneenschakeling van winkels, kappers, tattoo-shops, reisbureau’s die excursies organiseren en restaurants. Alhoewel er veel toeristen zijn, is het hier gezellig vertoeven. Door de autovrije straatjes kuieren is een relaxte bezigheid. Voor een keer vormen voorbijrazende auto’s geen hindernis. Een nadeel is dan weer dat je veelvuldig wordt aangesproken om koopwaren te verpatsen. Het systeem om van ver “merhaba” te roepen en vrolijk te zwaaien helpt. Tegen dat de merchandisers teruggeroepen hebben, ben ik al lang voorbij. Ik stap binnen bij een excursiebureau. Niet om een uitstap te boeken, maar om te informeren naar luchthavenvervoer voor Caroline. De vriendelijke man vergeet zijn werk even. Het wordt een gezellige conversatie. Hij verklapt, tegen zijn eigen winkel in dat het goedkoper is om rechtstreeks een taxi aan de luchthaven te nemen. De charmeur noemt me voortdurend “beautiful lady” en nodigt me na zijn werk om 21.30 uit. Ik engageer me om een spelletje tavla te spelen, maar dat pakt niet goed uit. De eerste nederlaag van dit seizoen is een feit.

Na een bezoek aan de drukke strandboulevard en een lekker, betaalbaar etentje in een van de restaurants, is de avond een feit.