Passage door de Franse Ardennen

9 januari 2020: La Louvière – Saint-Remy-sous-Barbuise 299 km

Na de gemoedelijke koffieklets aan het ontbijt bij Nathalie, is het tijd om afscheid te nemen. Het was tof om herinneringen op te halen en kennis te maken met haar grappige man en leuke kinderen. Dit moeten we zeker nog eens overdoen. De Franse taal is min of meer opgefrist, maar het loopt nog niet van een leien dakje. Ik begrijp het belangrijkste en daar is alles mee gezegd. Veel woordenschat staat er niet meer op mijn harde schijf. Het is voorlopig zoeken naar de juiste woorden en zinsbouw. Mijn geïmproviseerd taaltje doet tot nader order zijn werk en dat is het belangrijkste. Het kan alleen maar verbeteren op weg naar het zuiden.

Een van de consequenties van reizen in de winter zijn de mindere weersomstandigheden. De temperatuur is warm voor de tijd van het jaar, maar het regent aanhoudend. De rit gaat door het natuurpark van de Franse Ardennen. De valleien van de Semois en de Maas zijn mooie wandel- en fietsgebieden. Al dat natuurschoon heeft een troosteloze aanblik bij zoveel regen. Naast de groene omgeving zijn ook het kasteel van Sedan en het ommuurde stadje Rocroi, net over de Franse grens meer dan een bezoek waard. Rocroi staat op de planning, maar de overdosis aan water beslist er deze keer anders over.

Tolwegen zijn uitgevinkt op de GPS, maar het toestel doet zijn eigen goesting. Plots sta ik bij zo’n vreselijk tolpoortje. Betalen is het minst van mijn zorgen. Het is de manier waarop de tolpoorten geïnstalleerd zijn, die me mateloos stoort. Een vrachtwagenchauffeur kan bovenaan een ticket nemen of een betaling uitvoeren en een autobestuurder onderaan. De buscamper is hoger dan een auto en lager dan een truck. Het is haast onmogelijk om aan een ticket te geraken zonder bijna uit het raam te tuimelen. De hoogste tickets hangen te hoog en de laagste te laag. Hetzelfde bij de betaalautomaten. De bankkaart geraakt amper in de juiste opening. De cash geldgleuf bevindt zich nog wat verder weg. Heel dichtbij parkeren is de enige optie om het euvel op te lossen. Zelfs dan blijft het een lastige opdracht. Mijn armen zijn gewoon te kort. Er zit niets anders op dan uit te stappen. En dat is ook een probleem, want de deur gaat niet open. Uitstappen aan de passagierskant en rondgaan is het alternatief. De bestuurders achter me zijn niet enthousiast bij dit tijdrovende spektakel en worden ongeduldig. Na 30 km tolweg is het genoeg geweest. In Saint-Gibrien neem ik de afrit en stel de GPS opnieuw in. Deze keer geen tolwegen en geen snelwegen meer. Laat de rotondes maar komen. Liever rondjes draaien dan tolpoorten temmen.

Ondertussen klaart de hemel op en wordt het landschap minder somber. Landerijen, windturbines en boerderijen passeren de revue.

In Saint-Remy-sous-Barbuise stop ik op Camping La Barbuise (https://www.campingfrance.com/nl/zoek-een-camping/grand-est/aube/saint-remy-sous-barbuise/la-barbuise). Het dorpje ligt op de buiten en telt amper 200 inwoners. Het kampeerterrein ligt bij een boerderij en is het hele jaar door geopend. Voor de prijs van 7,5 € kan ik overnachten, een douche nemen en elektriciteit aftappen. Er is geen receptie. Wie arriveert mag een plekje zoeken. De eigenaar komt ’s avonds aankloppen voor de afrekening. De gastvrije babbel is eveneens inbegrepen in de prijs.