Naar Nice: bergen, sneeuw, staking en lente op 1 dag

14 januari 2020: Sisteron – Villeneuve-Loubet 195 km

De verwarming in de buscamper doet zijn werk. Ook bij een vriestemperatuur van -3 °C blijft het binnen aangenaam vertoeven. De bakker tegenover de camperplaats is een leuke, onverwachte ontdekking. De cracottes van Lu blijven nog even in de kast. Warm ingeduffeld ga ik op pad om brood te scoren. Het snedige windje zorgt voor een ijzige gevoelstemperatuur. Het ruikt lekker in de bakkerij en de buit is “per ongeluk” te groot om alleen te verorberen.

Na het ontbijt is het tijd om Sisteron te verlaten. Ik vermijd het hooggebergte en vermaak me op enkele lager gelegen cols, waaronder de Col des Robines met een hoogte van 988 m. De route is niet geheel zonder risico omwille van de ijzige temperatuur, maar ik ben geen snelheidsduivelin. In Geel en omstreken is er nu eenmaal nergens zo’n plezante “speeltuin” te vinden. De wegen zijn gelukkig in uitstekende staat en het robuuste berglandschap blijft indrukwekkend.

Na enkele uren rijden, kom ik aan in Nice. Het is niet de ideale dag om de stad te bezoeken. Er is een algemene staking en de gele hesjes plannen manifestaties in het centrum. Het verkeer is chaotisch want trams, bussen en taxi’s staken mee. Het kost serieuze inspanningen om me heelhuids door het turbulente verkeer te wurmen. De parking die ik aangestipt heb om te overnachten blijkt volledig ingenomen door een horde politieagenten in gevechtskledij. De toegang is afgesloten met hoge dranghekken. Ostentatief stoppen voor de ingang brengt geen uitkomst. De Franse agenten blijven me negeren. Ook wanneer ik hen aanspreek en beleefd vraag in mijn beste Frans om de parking op te mogen, volgt er een droge “non”. Er zit niets anders op dan een alternatief te zoeken. Camping L’Hippodrome ( https://www.camping-hippodrome.com/) ligt 17 km verderop in Villeneuve-Loubet. Het is de enige camping in de buurt die het ganse jaar geopend is. Het is een luxueuze accommodatie. Er is zelfs een binnenzwembad. De prijs is navenant. Het kost 25 € voor een nacht.

Het doel van mijn bezoek aan Nice is een etentje met Annelies. Ze studeert al enkele maanden in de Franse badplaats. In het centrum geraken, vergt enige creativiteit. Ik vind een eenzame bus die tot aan de rand van de stad rijdt. Daarna sta ik er alleen voor. Een serieuze wandeling brengt me via de ellenlange strandboulevard naar Le Promenade des Anglais. De koude van vanochtend is al lang vergeten. Hier schijnt volop de zon. Het is 16 °C. Het is druk op de beroemde promenade. Joggers, fietsers, skateboarders en wandelaars zijn alom vertegenwoordigd.

Annelies heeft les tot 17.30 uur. Er is nog tijd om langs het meest bekende plein van Nice te gaan. Place Masséna ligt op een aangename locatie tussen de talrijke winkels en restaurants in de autovrije straten van het centrum. Het plein is bekend om zijn geblokte ondergrond en de beelden op hoge palen van de Spaanse beeldhouwer Jaume Plensa. Aan de ene kant draait het reuzenrad op volle toeren en aan de andere kant dansen de fonteinen. Tijdens de flinke wandeling bots ik jammer genoeg op geen enkele manifestatie. De vakbondsvrouw in me heeft iets gemist. 🙂

Aan het eind van een lange namiddag ontmoet ik Annelies bij Pizza Cresci in de Rue Masséna. We verorberen heerlijke pizza en pasta tijdens een deugddoende Geelse babbel. Annelies beleeft boeiende tijden in deze fraaie studentenstad. En dat is mooi.

Dankzij de mobiele Uber-app geraak ik ondanks de staking van het openbaar vervoer weer veilig en wel op de camping.