Sevilla, wondermooie stad

1 februari 2020: Sevilla – Sevilla 0 km

Sevilla heeft een oppervlakte van 140,8 km². Ik heb geen idee waar te beginnen en laat alles op me afkomen. Buslijn M-132 rijdt tot in het centrum van de stad en dropt me aan Plaza de España, het beroemdste plein van Sevilla. Ik ben meteen onder de indruk. Wat een plek! Het reusachtige plein heeft de vorm van een halve maan en wordt volledig omringd door gebouwen. Centraal staat een grote fontein.

Het hele complex werd opgetrokken ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling in 1929 en vormde indertijd het paviljoen van Spanje. Aangrenzend ligt het Maria Luisa Park. Voor de indrukwekkende gebouwen werd een gracht aangelegd, overspannen door prachtige bruggen die symbool staan voor de 4 oude Spaanse Koninkrijken, zo’n 5 eeuwen geleden. Wie zin heeft kan in een bootje ronddobberen in deze sprookjesachtige omgeving.

Plaza de España was in het verleden meermaals het decor van beroemde filmsets zoals Lawrence of Arabia en Star Wars. Straatartiesten waaronder enkele Flamenco danseressen voeren er vandaag geestdriftig hun act op. Er heerst een relaxte, aangename sfeer.

Wie Sevilla bezoekt moet zeker het Koninklijk paleis Real Alcázar bezoeken. Het is een van de oudste koninklijke paleizen dat nog steeds in gebruik is. De bovenste verdiepingen zijn tot vandaag nog altijd de officiële verblijfplaats van de Spaanse koninklijke familie wanneer ze in Sevilla zijn. Van oorsprong is het paleis een Moors fort net zoals het Alhambra in Granada. De eerste steen werd gelegd in het jaar 913. De verdere uitbreiding duurde tot in de 14de eeuw. De paleizen bezoeken is een must, maar ook hier gelden restricties. Er zijn slechts 750 bezoekers per dag toegelaten. Het is mogelijk om de tickets vooraf online te bestellen, maar dat heb ik niet gedaan. Aan de ingang staat een lange wachtrij voor bezoekers die net zoals ik, niets hebben voorbereid.

Na wat twijfelen, besluit ik om eerst iets te eten op een van de gezellige terrassen in de buurt. Het is druk, maar er is nog een tafel vrij. Ik bestel een glas witte wijn en 2 bordjes met tapas: stierenstaart en iets met spinazie. Het smaakt heerlijk. Plots vragen 2 Britten of ze bij me aan tafel mogen zitten. Ik protesteer niet. Ze stellen zichzelf voor als Jimmy en Lee. Ze zijn enkele dagen in Sevilla met een compagnie van 30 mannen, ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van een vriend. Het is één grote braspartij en het valt snel op dat ze allebei te diep in het glas hebben gekeken. Het woord Brexit laten vallen is genoeg om hen op stang te jagen. De ene is voor en de andere is tegen. Het wordt een boeiende, lallende discussie. Het duo bestelt aardig wat bier en tapas. Bij de afrekening, betalen ze ongemerkt mijn bestelling mee. Een poging om hen aan het verstand te brengen dat ze te veel betalen draait op niets uit. Ik geef het snel op. Soms moet een mens gewoon zwijgen…

De wachtrij bij Real Alcázar is behoorlijk ingekort na de onverhoopt goedkope maaltijd. Na een half uur aanschuiven, een rugzakcontrole en de betaling van 11,5 € voor een entreeticket mag ik naar binnen. Het paleis bestaat uit meerdere prachtige gebouwen en mooi aangelegde tuinen. Het is een mix van Arabische en christelijke architectuur.

Ik bezoek achtereenvolgens de Justitiezaal, het Gipshof, het Jachthof, het Mudéjar paleis, het Maagdenhof, de Gezantenzaal en het Gotisch paleis. In een van de ruimtes is er een tentoonstelling over de plafondtegels door de jaren heen.

De tijd vliegt. Na het bezoek aan Plaza de España, de lunch en het koninklijk paleis zijn er uren verstreken. De bus naar de camping in Dos Hermanas rijdt in een weekend niet zo frequent en het is belangrijk om de tijd in het oog te houden. Sevilla is een prachtige stad. Ik heb op 1 dag amper iets gezien. Gelukkig volgen er morgen nieuwe kansen…