De kameleon route van Islantilla naar Isla Cristina

6 februari 2020: Isla Cristina – Isla Cristina 0 km

Camping Luz in Islantilla ligt vlakbij een mooi zandstrand. Wie de buurgemeenten Lepe en Isla Cristina wil bezoeken kan fietsen of wandelen naast de uitgestrekte kuststrook. Een bus rijdt er niet. Mijn fiets staat in Geel. Het wordt stappen. Vissershavens, klein of groot zijn altijd een leuke attractie. In de buurt van de camping liggen er 2. De kleine vissershaven van Lepe ligt een 4-tal km naar links en de grotere vissershaven van Isla Cristina ligt een 8-tal km naar rechts. Mijn mini expeditie naar Lepe dateert van gisterennamiddag. De kleine haven oogt rommelig en chaotisch. Er liggen talrijke boten van bescheiden formaat op het strand. Visnetten liggen overal verspreid tussen de schuitjes. Hier en daar maken lokale vissers hun netten schoon.

In de omgeving zijn verschillende kleine restaurants waar in de weekends of het hoogseizoen vis op het menu staat. Op een doordeweekse winterse woensdag niet. De meeste eetgelegenheden zijn gesloten. Een koffie bestellen kan nog net. Het is een klein avontuur om op het strand tussen de boten rond te dwalen. Ik tref er een dode haai van een redelijk formaat aan. De buurtkinderen pronken ermee als een trofee. Het lijkt ook voor hen geen alledaagse vangst.

Vandaag is de grotere haven van Isla Cristina aan de beurt. Het is een bijzondere natuurwandeling van 8 km lang, langs de kuststrook. De weg is bekend als de Ruta del Camaleón, wat zoveel wil zeggen als de kameleon-route. Het oneffen wandelpad loopt van Islantilla tot aan het stedelijke centrum van Isla Cristina. Het eerste stuk van de route gaat door een dennenbos.

In dit beschermd natuurgebied leiden fauna en flora een eigen leven. De plantenwereld is makkelijk te observeren. De dierenwereld is minder zichtbaar, al zijn er vaak pootafdrukken waarneembaar. Er leven tal van vogelsoorten, konijnen, veldmuizen en egels. De belangrijkste reptielen zijn de roodharige hagedis, de bastaardslang en uiteraard de kameleon aan wie het pad zijn naam te danken heeft. De bastaardslang of hagedisslang kan tot 2,5 m lang worden en is giftig. Ik heb ze gelukkig niet gezien. De boswandeling verandert na een tijd in een duinenwandeling. Verder ploeteren door het mulle zand is lastiger, maar het uitzicht is mooi.

Het laatste stuk, in de buurt van het centrum van Isla Cristina is verhard. Hier zijn picknickzones, speeltuigen en banken geplaatst. Het heeft iets weg van een uitgestrekt, verlaten park. Af en toe kruisen joggers en mensen die hun huisdier uitlaten mijn pad.

In de laatste rechte lijn naar het havengebied verandert de ondergrond een laatste keer. Het voetpad is hier geplaveid met ongelijk aangelegde houten balken, die soms onder het fijne zand verborgen zitten.

Het is een inspannende wandeling en het is voortdurend opletten geblazen omwille van de oneffen ondergrond. De haven van Isla Cristina is een industriële vissershaven en behoort op economisch vlak tot de 25 belangrijkste van Spanje. De visvangst wordt vervoerd naar alle uithoeken van het land.

De Ruta del Camaleón is een mooie wandelweg. Na een bijkomende verkenningstocht door het stadscentrum, staat de stappenteller op 20.000. Dat volstaat. De terugweg met de eerste de beste taxi gaat een pak sneller, maar is uiteraard niet zo’n belevenis.