Portugese Cataplana

7 februari 2020: Isla Cristina – Parchal (Portugal) 138 km

8 februari 2020: Parchal – Parchal 0 km

Ik wijk een paar dagen uit naar Portugal. Het is niet de bedoeling om het land uitgebreid te verkennen. Ik heb er een mega date met 42 solo reizigers om te lunchen in Ferragudo. Om het evenement niet te missen, reis ik al een dag op voorhand af vanuit buurland Spanje. De camperplaats Leme in Parchal is het kortst bij de lunchafspraak. De nieuwe kampeerplek ligt op een parking naast restaurant Leme, vlakbij het station. De plaats is nog niet helemaal afgewerkt. Er is enkel stroom voor de voorlopige prijs van 3 € per dag. Als de locatie eenmaal klaar is, verhoogt de kostprijs voor een overnachting. De half afgewerkte camperplaats is al zo’n succes dat er geen enkel plekje meer vrij is. Noodgedwongen zet ik me op de parking achter het hek.

Het camperpark staat vol met Nederlanders en Belgen die ook op de “koffieklets” in Ferragudo aanwezig zullen zijn. Het is best een gezellige bedoening. Hier en daar wordt er zelfs een gratis concert weggegeven.

Enkele vakantiegangers ken ik al van de besloten Facebookgroep van soloreizigers. Aan de praat geraken is geen probleem. Ik ontmoet Marjolijn, die al jaren alleen door Europa trekt. We hebben allebei een hongertje en besluiten om te lunchen in restaurant Leme, naast het kampeerterrein.

We gaan voor een Cataplana, een typisch zuid Portugees gerecht. De keuze is snel gemaakt. Het gerecht kan enkel besteld worden door minimaal 2 personen. Hier profiteren we van. Een cataplana is een stoofschotel van vlees of vis die klaargemaakt wordt in een koperen of aluminium pan uit 2 delen. Wij kiezen voor vis. Het is enigszins verwant met de Marokkaanse tajine. De lekkernij kent zijn oorsprong uit de periode dat de Algarve bezet werd door de Moren.

Restaurant Leme is een echte aanrader. Rond lunchtijd zit de keet helemaal vol. De mooi geserveerde cataplana is om vingers en duimen af te likken. Deze lunch zal nog lang in mijn culinair geheugen gegrift staan.

’s Avonds gaat de verbroedering op de camperplaats gewoon door. In een cirkel zit iedereen bij elkaar te keuvelen. Het is net een kippenhok. Een stoel, hapjes of drankjes en een glas meebrengen zijn de enige vereisten om aan te schuiven. Mijn laatste voorraad wijn sneuvelt voor het goede doel.

Slapen op een plek zonder elektriciteit valt mee. Maar vannacht heeft de gasfles ook haar laatste inhoud verbruikt. Vanaf nu ben ik een “energieloze” zwerver. Koken is geen optie meer. De gasaansluitingen zijn in elk Europees land anders. Leve het verenigd Europa. De koelkast geeft er ongenadig de brui aan. Het spek en de eieren moeten dringend op. Zoals altijd heeft elk nadeel ook zo zijn positieve kanten. Ik neem de inhoud mee naar Marjolijn en ze serveert meteen een heerlijk ontbijt. Makkelijk zat! Als het geoefende oog van mijn Nederlandse buurvrouw opmerkt dat er een van de campers de camperplaats verlaat, houdt ze het plekje voor me vrij terwijl ik de camper ophaal. De bus staat nu weliswaar op het terrein, maar de stroomtoevoer laat het net op die plek afweten. Geen nood, mijn bureau is ondertussen verhuisd naar haar mobiel onderkomen, dat wel voorzien is van elektriciteit. De batterij van de laptop is al enkele weken kapot en schrijven zonder stopcontact lukt niet meer. Ik krijg ongenadig de opdracht om mijn reisverhaaltjes in haar stek verder te schrijven…