Klimmen naar Mojácar

20 februari 2020: San José – Mojácar 75 km

Het valt misschien nog niet echt op, maar ik ben langzaam op terugweg naar België. Traag reizen en zolang mogelijk van de zon genieten, is de boodschap. Onderweg tracht ik systematisch de mooie dingen die Spanje in aanbieding heeft, mee te pikken. Vandaag is dat het oude Moorse stadje Mojácar. De stad ligt in het oosten van de provincie Almeria en is verdeeld in twee gebieden: het dorps- en het strandgedeelte. Ik ben alleen geïnteresseerd in het oude stadsgedeelte dat 170 m boven de zeespiegel op een heuvel ligt. De gemeenschap telt om en bij de 6500 bewoners.

Ik parkeer de buscamper op Camping El Quinto, aan de voet van het dorp. De camping heeft geen website maar is terug te vinden onder het nummer 12829 op de app van Campercontact. Deze rustige, kleinschalige camping heeft een klein zwembad, een bar en de ideale ligging om Mojácar te voet te verkennen. Mijn plannen zijn tweeledig: een bankautomaat zoeken wegens gebrek aan cash en de oude stad verkennen. Dat mag geen probleem zijn in een omgeving die geliefd is bij vele toeristen.

Mojácar te voet bezoeken vraagt enig klimwerk. Voor wie moeite heeft om bergop te stappen, is er vlakbij het dorp een ruime autoparking. In de buurt van de parkeerplaats is een lift die je in enkele ogenblikken een paar verdiepingen hogerop aflevert, in de buurt van de stadskern.

Ik blijf hardnekkig de sportieve toer opgaan en laat de lift consequent links liggen. Via de oorspronkelijke stadspoort die in de 16de eeuw gebouwd werd, wandel ik het historische centrum binnen.

Mojácar is een fascinerend stadje met witgekalkte gebouwen in een wirwar van kronkelende, steile steegjes. De stad blijft trouw aan haar Moorse erfenis. Sinds 1987 is  een wet van kracht die voorschrijft dat de Arabische elementen aan de gebouwen bewaard moeten blijven voor het nageslacht.

Het hoogste punt van de stad is Mirador Plaza. Vanaf dit uitkijkpunt zijn alle omliggende bergen en de dorpen van de omgeving te zien. Op heldere dagen is Águilas, een stad die bijna 50 km verderop ligt, waarneembaar.

Op vele huizen is een mannetje geschilderd met een boog boven zijn hoofd. Dit is de Indalo, het symbool van de stad. De inwoners geloofden dat de Indalo hen beschermde tegen kwade geesten. Het stadssymbool is kenmerkend voor Mojácar en verkrijgbaar in elke zichzelf respecterende souvenirwinkel.

Mojácar heeft een lange geschiedenis. In de 15de eeuw kwam er een einde aan het Moorse tijdperk toen Alavez, de toenmalige leidersfiguur erin slaagde om de stad op een diplomatieke manier over te dragen aan de Spanjaarden. Deze historische gebeurtenis vond plaats aan La Fuenta Mora, de stadsfontein met 12 waterstralen. De gedenkplaat bovenaan is een herinnering aan de vreedzame capitulatie.

In het begin van de 20ste eeuw ging de stad gebukt onder ziektes en oorlogen. Mojácar werd een schim van zichzelf. Pas vanaf 1960  onder het beleid van de toenmalige burgemeester, krabbelde de stad opnieuw overeind met behulp van kunstenaars, journalisten en intellectuelen. De huizen van het oude centrum werden gerenoveerd en Mojácar Playa werd geboren.

Op het plein voor de Santa Maria Kerk, die eerder lijkt op een verstevigd fort dan op een kerkgebouw, kom ik bij van al het klimwerk met een kop koffie. Op hetzelfde plein staat  het standbeeld van de Mojaquera. Het is een marmeren beeld van een waterdragende vrouw in traditionele klederdracht. Het is een ode aan de vroegere rol van vrouwen als waterdragers.

In de buurt van de kerk vind ik eindelijk de begeerde bankautomaat. Het toestel heeft net vandaag een offday. Er zijn geen bankbiljetten beschikbaar. Bij navraag blijkt dat het de enige geldmachine is op de 170 m hoge berg. Een bijkomende wandeling naar dat andere gedeelte van Mojácar dringt zich op. Noodgedwongen daal ik af naar het moderne gedeelte van de stad dat uitgegroeid is tot een levendige badplaats waar veel overwinteraars zich thuis voelen. Na het inspannende klimwerk, gevolgd door een onvermijdelijke afdaling, vind ik toch nog een bankautomaat die wel functioneert. Alles bij elkaar staat er weer 10 km extra op mijn wandelteller. Oma doet het de laatste dagen niet zo slecht…