Windhozen en wijn proeven

2 maart 2020: Alcalà de Xivert – Montagnac (Frankrijk) 562 km

Dit is werkelijk het allerlaatste verhaal van deze trip. Kilometers rijden en toch verrassende dingen meemaken, het kan. Frankrijk bereiken is de enige ambitie en dat wordt niet simpel. De wind gooit roet in het eten. Er staat een serieuze bries bij mijn vertrek op Campingpark Los Olives in Alcalà de Xivert. Het is nog steeds 18 °C en de zon schijnt. Het busje trilt af en toe, maar het is controleerbaar. Bij het naderen van de Franse grens, wordt de toestand uiterst gevaarlijk. Dit is niet zomaar een beetje wind. Het waait ongelofelijk hard. Ik heb geen idee van de weersvoorspellingen in zuid Frankrijk. De ontdekking dat code oranje van kracht is dringt pas nu door. Windhozen, zware regenval, overstromingen, lawinegevaar, onweersbuien, sneeuw en ijzel zitten allemaal in het prognose pakket. Ik heb enkel last van windhozen, regen- en hagelbuien. Vrachtwagens zwalpen over de weg en mijn busje doet gretig mee. Het is amper beheersbaar. De weerkaarten voorspellen 100 km noordwaarts iets beter weer. Dit komt per toeval aan het licht bij een tussenstop aan een tankstation. Verder rijden is de beste remedie om te ontsnappen aan meer onheil. Kiezen voor de tolweg, geeft een ietwat veiliger gevoel, maar het is slechts schijn. Op het andere rijvak ligt een vrachtwagen op zijn kant, vermoedelijk door een windhoos. Het is net gebeurd en ik ben er niks gerust in. Hoewel het niet voor de hand ligt, nestel ik me tussen enkele mastodonten die tegen 70 km per uur in konvooi rijden om een beetje beschut te zijn tegen het natuurgeweld. Het blijkt in deze situatie de best mogelijke oplossing. Het geeft iets meer “windcontrole”. Geef mij maar bergen en off-road routes in plaats van gewelddadige natuurfenomenen. Om uit de gevarenzone te ontsnappen, zit er niets anders op dan te blijven rijden.

Het eindresultaat is een geluk bij een ongeluk. De volgende camping is een wijnproducent. Wie wijn proeft en koopt, mag gratis overnachten. Het gebruik van het luxueuze douchegebouw kost sowieso 10 €. Het is een vrije keuze. Ik maak er gretig gebruik van. Het komt goed van pas om het angstzweet van de voorbije uren weg te wassen.

Domaine de la Conseillere ( http://www.domaine-de-la-conseillere.com/) in Montagnac is de juiste locatie. Het is een wijnboerderij. Het landgoed heeft een oppervlakte van 25 ha en ligt in het hart van de Languedoc. Het wijnhuis heeft een lange geschiedenis. Het ontstaan situeert zich op het einde van de 18de eeuw. Meer informatie is te vinden op de website.

Als de buscamper geïnstalleerd is en mijn outfit aangepast aan de huidige, veel frissere weersomstandigheden, volgt een proefsessie in het proeflokaal. Na het uitproberen van een witte wijn, 2 soorten rosé wijnen en meerdere rode wijnen moet ik knopen doorhakken. Het resultaat is niet mis. Het wordt passen en meten in de kofferruimte.

Nog 1120 km scheiden me van Geel. Die ga ik de komende dagen op het gemak afhaspelen, hopelijk in betere weersomstandigheden. Al komt er niet veel goed nieuws op dat vlak uit België…

Adios en tot de volgende rondreis!