De ultieme bergrit

24 juli 2020: Zernez – Tirolo (Italië) 235 km

De zon is helemaal verdwenen. Camping Cul ontwaakt in de mist en het regent. De temperatuur is amper de helft van gisteren. Met een koffie en een corona elleboogje neem ik afscheid van Wim en Ronny, die weeral druk in de weer zijn om alle kampeerders van brood te voorzien. Ik heb me uitstekend geamuseerd bij jullie, waarvoor dank.

Het eerste doel is het Italiaanse Livigno. De gemeente ligt vlak onder de Zwitserse grens en heeft zijn bijnaam “Klein Tibet” te danken aan de moeilijke bereikbaarheid in het winterseizoen. De winters zijn streng en er vallen pakken sneeuw. Om die reden leefde de regio eeuwenlang in armoede. Om te zorgen dat Livigno bewoond bleef, creëerde men voor het eerst een belastingvrije zone rond 1840. Het huidige Livigno is niet alleen taxvrij, maar ook een populair ski- en winkelgebied. In dit Italiaanse belastingparadijs kost een liter diesel slecht 0,78 €. Zernez ligt amper 25 km van Livigno, tenminste voor wie bereid is om tol te betalen. De Munt la Scheratunnel die Zwitserland verbindt met Livigno kost tussen 35€ en 45€ afhankelijk van het seizoen. De prijs van de tunnel maakt een tankbeurt even duur als elders. De enige oplossing is een omweg maken van maar liefst 45 km via de Berninapas. Dat laat ik me geen twee keer zeggen.  De bergpas telt 2312 hoogtemeters en is zowel in de zomer als in de winter berijdbaar. Het kronkelende wegdek is overal voldoende breed en het berglandschap spreekt tot de verbeelding.

Het is de bedoeling om op verkenning te gaan in Livigno maar het regent nog steeds. Shoppen is nu eenmaal niet mijn favoriete bezigheid. Ik beslis na de super goedkope tankbeurt om verder te rijden. Naar verluidt zijn duurdere kledingmerken aan leuke prijzen te bemachtigen. Ik kom het vandaag alvast niet te weten.

Mijn weg gaat verder via de Foscagnopas door de Italiaanse Alpen. Het is de 2de col van de dag. De bergpas vormt de verbinding tussen Livigno en Valdidentro. Ook op deze pas is het wegdek voldoende breed en matig stijgend. Even lijkt het erop dat ik een grens passeer, want op de pashoogte is een controlepost. Die heeft echter als doel om koopjesjagers te strikken die te veel alcohol en sigaretten ingeslagen hebben. Ik mag gewoon verder rijden.

Na 2 bergpassen van eerste categorie eindigt de rijdag met een col buiten categorie, nl de Stelvio. De top ligt op 2758 m. De Stelvio is een van de hoogste verharde bergpassen in de Alpen en vooral bekend uit de Ronde van Italië. De col is berucht omwille van zijn bijna 50 haarspeldbochten en zijn smalle tunnels.

Het wegdek is goed berijdbaar maar soms erg smal. Vrachtwagens zijn nergens te bespeuren. Om alle bochten goed te nemen, moet ik af en toe afwijken van mijn rijvak en hopen dat er geen tegenligger in de bocht opduikt. Er ontbreekt een bijrijder om in de haarspeldbochten even vooruit te kijken. De snelheid aanpassen en alert blijven is de enige oplossing. De smalle bochten en het stijgingspercentage van 15% bezorgen me bij momenten kippenvel. Dit is puur genieten.

De campings in Noord Italië moeten qua prijs niet onderdoen voor hun Zwitserse collega’s. De meeste kampeerterreinen hanteren een prijs van meer dan 40€ per nacht. Dat is te veel van het goede. Ik overnacht op Camper Stellplatz Schneeburghof (https://www.schneeburghof.com/) in Tirolo, vlakbij de mooie stad Merano. Het is een uitstekende camperplaats met alle voorzieningen tussen de appelgaarden. De mooie omgeving in de bergen is een surplus. Er is zelfs een zwembad. Hoewel de temperatuur in Tirolo goed zit, is het toch te fris om erin te duiken..

Merano is op enkele minuten bereikbaar met de kabelbaan die even verderop ligt en de camperplaats voorziet kortingskaarten. De Italiaanse weerman voorspelt morgen 28 graden en veel zon. Een ochtend uitstap naar Merano behoort tot de mogelijkheden…